«Πρώτα ο λαός» και βλέπουμε
|
Μόλις έλαβαν λοιπόν το μήνυμα οι κυβερνώντες, πικράθηκαν και πήραν την απόφαση να πάψουν προσώρας να ανησυχούν αποκλειστικά για τους δείκτες του Χρηματιστηρίου και «να στραφούν αμέσως στα προβλήματα της καθημερινότητας», να «καταπιαστούν με τις ανάγκες του λαού», με την περίθαλψη, την εκπαίδευση, το συγκοινωνιακό, την «ασφάλεια», τα προβλήματα των αγροτών κτλ. Αποφάσισαν δηλαδή να επαναφέρουν στο προσκήνιο την παλαιά φιλολογία περί «κοινωνικού προσώπου», με την ελπίδα ότι τώρα, πολιτευόμενοι υπό το έμβλημα «Πρώτα ο λαός!», θα υποδυθούν πειστικότερα το ρόλο του φιλολαϊκού και θα σαγηνεύσουν εκ νέου τους αποσκιρτήσαντες. Πεπεισμένοι ότι η μόνη υπαρκτή -αλλά και η μόνη θεμιτή- ψήφος είναι η ανταλλακτική, υποθέτουν ότι θα έλξουν τους ψηφοφόρους προβαίνοντας σε κάποιες «παροχές», εξατομικευμένες ή συντεχνιακού περιεχομένου, οπότε περιττεύουν οι πολιτικές τομές και οι ιδεολογικοί αναπροσανατολισμοί.
Η παρέμβασή τους, λοιπόν, στο συγκοινωνιακό, και κεραυνοβόλα υπήρξε και αποτελεσματική. Ηδη, μετά την κάθοδο του αρμοδίου υπουργού στο αεροδρόμιο, τα δρομολόγια εκτελούνται με καθυστέρηση κατά τι μεγαλύτερη της δωδεκάωρης, αντί της συνήθους ώς τώρα εξάωρης. Ο κ. Μαντέλης μάλιστα, βαθύτατα στενοχωρημένος από τις δικαίως επιθετικές δηλώσεις όσων ξένων ταξίδεψαν προς Γιοχάνεσμπουργκ με μιαν ανεπαίσθητη τριήμερη αργοπορία, αφενός κατόρθωσε να συγκρατηθεί και να μην τους υπενθυμίσει πως «όταν εμείς πετούσαμε με τα φτερά του Δαίδαλου, οι δικοί τους πρόγονοι δεν είχαν κατέβει ακόμη από τα δέντρα», αφετέρου δεσμεύτηκε ότι θα παραιτηθεί πάραυτα μόλις δοθεί στη χρήση το νέο αεροδρόμιο των Σπάτων. Πρόκειται για τυπική περίπτωση εγκαίρως φλεγομένης πολιτικής συνειδήσεως, στα αποκαΐδια της οποίας αναγνωρίζεται ευχερώς και η φημισμένη «ευθύνη».
Αναλόγως ευρηματική και ανακουφιστική υπήρξε η παρέμβαση άλλων υπουργών με στόχο την επίλυση των λεγομένων «τρεχόντων προβλημάτων». Επί παραδείγματι, για να καθησυχάσουν το πανικόβλητο καταναλωτικό κοινό, που δεν γνωρίζει τι πρέπει να αποφεύγει στη δίαιτά του, τα συναρμοδίως αναρμόδια υπουργεία αποφάσισαν να μη λύσουν το γόρδιο δεσμό αλλά, ακολουθώντας τη μεγαλεξανδρινή παράδοση, να τον κόψουν. Αντί λοιπόν να στείλουν σε εργαστήρια του εξωτερικού δείγματα των ημεδαπών προϊόντων, αρκέστηκαν να επενδύσουν με μπόλικο πατριωτισμό την κατανάλωση ντόπιων αιγοπροβάτων, διακηρύσσοντας ότι η μοναδική πλέον έμπρακτη απόδειξη της αγάπης μας προς την πατρίδα είναι η άνευ γκρίνιας και μικροβιολογικών εξετάσεων καταβρόχθιση των βοοειδών με ελληνική βούλλα, ακόμη κι αν αυτή ετέθη λαθραίως και κατόπιν της εισαγωγής τους.
Εξίσου παρηγορητική υπήρξε η απόφαση να τεθούν σε λειτουργία τα υπερσύγχρονα νοσοκομεία που, καίτοι εγκαινιάστηκαν περισσότερες φορές και από τη γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, εξακολουθούν να αδρανούν, προφανώς επειδή δεν πρέπει να αποκοπούμε απότομα από τον ωραίο πολιτισμό των ράντζων. Ευχής έργο, λοιπόν, θα ήταν να λειτουργήσουν επί τη ευκαιρία και τα ευφημιστικώς χαρακτηριζόμενα Κέντρα Υγείας. Ανθρωπός τις απέκτησε αιφνιδίως ένα βαθύ κόψιμο στο πόδι, από γυαλί, το Σάββατο, και προσέφυγε στο πιο κοντινό του Κέντρο Υγείας, κάπου στην Αττική. Το όμορφο κτίριο έδωσε κουράγιο στον τραυματία, δεν έδωσε όμως λύση στο πρόβλημά του, για τον απλό λόγο ότι ο εφημερεύων δεν κατείχε από ραφές.
Αλλά ποιος αφελής θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι, στην εποχή της τηλεϊατρικής, ένα Κέντρο Υγείας οφείλει να είναι έτοιμο να προσφέρει τις αστείες πρώτες βοήθειες; Πρώτα ο λαός, λοιπόν; Ναι. Πρώτα ο Θεός...
|
| |
