ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ (25-06-99)
Δίκαιη δίκη...	Με διαδικασίες συνοπτικές περατώθηκαν οι αγορεύσεις των συνηγόρων του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ο οποίος αναμένει πλέον την καταδίκη του, πιθανότατα θανατική. Καταδίκη που αναμένεται απλώς ως αφετηρία ενός νέου κύκλου δικαστικών διαδικασιών, αλλά και μιας σειράς πολιτικών ελιγμών και επιλογών της Αγκυρας. Στην πρόβλεψη αυτών των πιθανολογούμενων κινήσεων του τουρκικού καθεστώτος και της στάσης του έναντι του Δικαστηρίου του Στρασβούργου φαίνεται να εστιάζονται τα περισότερα σχόλια των μεγάλων δυτικών εφημερίδων. Παρά τα τόσα ευρωπαϊκά λόγια για «δίκαιη δίκη» του Κούρδου ηγέτη, η δυτική ενασχόληση με τη μορφή, την ταχύτητα και τους λογοκριτικούς περιορισμούς της διαδικασίας ήταν ελάχιστη. Και όμως, η δίκη του Οτσαλάν ήταν πρόσφορη για πολιτικό σχολιασμό, αφού ανέδειξε όλο τον δικτατορικό χαρακτήρα του τουρκικού κράτους. Οχι επειδή θα κριθεί ένοχος ούτε επειδή πιθανολογείται η θανατική του καταδίκη, αφού ανάλογη τύχη θα πιθανολογούνταν για έναν ένοπλο αυτονομιστή σε οποιαδήποτε δημοκρατική χώρα διατηρεί την εσχάτη των ποινών. Αλλά επειδή, σε αντίθεση με τις δημοκρατίες, η Τουρκία φρόντισε να πνίξει εντελώς την παρουσίαση των αυτονομιστικών απόψεων κατά τη διαδικασία, αποφεύγοντας μια αντιπαράθεση ιδεών παρούσα σε κάθε δημοκρατική δίκη με πολιτική διάσταση - ακόμη και στις δίκες των μελών της RAF ή των φρουρών του Τείχους στη Γερμανία. Στη δίκη του Οτσαλάν, όπως και σε τόσες άλλες, η Αγκυρα έδειξε ότι τις σκέψεις των αντιφρονούντων τις καταστέλλει με τα όπλα, δεν τολμά όμως να τις αντιμετωπίσει με τις δικές της ιδέες - ούτε όταν οι κριτές είναι «στημένοι», όπως οι δικαστές του Οτσαλάν. Περιέργως, αυτή η πλευρά του θέματος δεν απασχόλησε τον δυτικό Τύπο. Ισως επειδή ο κατηγορούμενος δεν είναι σημαντικός. Ας τολμήσει, όμως, η Τουρκία να δικάσει με τον ίδιον τρόπο τον... Ο. Τζ. Σίμπσον και θα δει τι έχει να γίνει. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗΣ