ΠΡΟ-ΒΟΛΕΣ (01-09-99)

Θέρους αποτίμηση
Τυπικά έχει σημάνει η λήξη του καλοκαιριού. Αρα η θερινού τύπου γκρίνια και κινδυνολογία θα πρέπει σύντομα να παραχωρήσει τη θέση της στην αντίστοιχη χειμερινή. Αλλά μια σύντομη αποτίμηση των θερινών πεπραγμένων ίσως δεν θα ήταν άσκοπη. Προσφέρει κι αυτή ένα μέτρο του πόσο υπερβολικοί είμαστε, τόσο στην απόγνωση όσο και στον ενθουσιασμό μας. Μέτρον χρημάτων πράγματι, ο άνθρωπος! Κατ' αρχάς οι καιρικές συνθήκες, υπακούοντας ίσως σε βουλές άνωθεν, κρατήθηκαν μέσα σε αξιοπρεπές θερινό πλαίσιο. Ολες οι πολιτιστικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις έγιναν όπως είχε προγραμματιστεί. Κανείς δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι η πνευματική τροφή ήταν πενιχρή φέτος το καλοκαίρι. Η σεισμόπληκτη Τουρκία, άλλωστε, πρόσφερε με τον τραγικότερο τρόπο μια επιβεβαίωση του «ουδέν κακόν αμιγές καλού». Βλέπουμε σε επίπεδο ευρύ κοινωνικό να πραγματώνονται και να διατυπώνονται προτάσεις, έστω έμμεσα, που δεν μπορούν να αγνοηθούν από τις πολιτικές ηγεσίες της Ελλάδας και της Τουρκίας. Μέσα σ' ένα κλίμα προσέγγισης και πανταχόθεν ευνοϊκούς -για την ώρα- ανέμους, είναι φυσικό να επιθυμεί κανείς μια μεταβολή, μια ομαλοποίηση της επικοινωνίας των ανθρώπων. Σε τελική ανάλυση έναν εμπλουτισμό της εμπειρίας μας που ίσως σημαίνει περισσότερη ελευθερία σκέψης και πράξης. Αρα και εδώ, ψύχραιμα μπορούμε να πούμε ότι η καταστροφή άνοιξε το δρόμο σε κάποιας μορφής ανοικοδόμηση. Τρίτον, οι σημαντικές αθλητικές νίκες της Ελλάδας σημαίνουν τέλος στη θέση του ουραγού όπου είχε θέσει εμαυτήν. Ανοίγει πέραν πάσης αμφιβολίας νέα εποχή στην ιστορία του αθλητισμού στην Ελλάδα, χωρίς αυτό βεβαίως να σημαίνει ότι η πορεία θα είναι ευθύγραμμη. Ηττες μπορεί να υπάρξουν, αλλά η πορεία πλέον έχει χαραχτεί. Και τα τρία αυτά σημεία, όσα εξαρτώνται από τον άνθρωπο αλλά και όσα δεν εξαρτώνται απ' αυτόν, αποτελούν ελπιδοφόρα μηνύματα. Διαβεβαιώσεις ότι όλα δεν έχουν χαθεί. Οτι η ελπίδα ζει ακόμη, αν και άγνωστο για πόσο. Ισως να είχε δίκιο εκείνος ο φιλόσοφος που είπε ότι αυτός εδώ είναι ο καλύτερος από όλους τους πιθανούς κόσμους...
ΜΑΡΙΑ ΤΣΑΤΣΟΥ

	ΠΡΟ-ΒΟΛΕΣ (01-09-99)
Θέρους αποτίμηση	Τυπικά έχει σημάνει η λήξη του καλοκαιριού. Αρα η θερινού τύπου γκρίνια και κινδυνολογία θα πρέπει σύντομα να παραχωρήσει τη θέση της στην αντίστοιχη χειμερινή. Αλλά μια σύντομη αποτίμηση των θερινών πεπραγμένων ίσως δεν θα ήταν άσκοπη. Προσφέρει κι αυτή ένα μέτρο του πόσο υπερβολικοί είμαστε, τόσο στην απόγνωση όσο και στον ενθουσιασμό μας. Μέτρον χρημάτων πράγματι, ο άνθρωπος! Κατ' αρχάς οι καιρικές συνθήκες, υπακούοντας ίσως σε βουλές άνωθεν, κρατήθηκαν μέσα σε αξιοπρεπές θερινό πλαίσιο. Ολες οι πολιτιστικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις έγιναν όπως είχε προγραμματιστεί. Κανείς δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι η πνευματική τροφή ήταν πενιχρή φέτος το καλοκαίρι. Η σεισμόπληκτη Τουρκία, άλλωστε, πρόσφερε με τον τραγικότερο τρόπο μια επιβεβαίωση του «ουδέν κακόν αμιγές καλού». Βλέπουμε σε επίπεδο ευρύ κοινωνικό να πραγματώνονται και να διατυπώνονται προτάσεις, έστω έμμεσα, που δεν μπορούν να αγνοηθούν από τις πολιτικές ηγεσίες της Ελλάδας και της Τουρκίας. Μέσα σ' ένα κλίμα προσέγγισης και πανταχόθεν ευνοϊκούς -για την ώρα- ανέμους, είναι φυσικό να επιθυμεί κανείς μια μεταβολή, μια ομαλοποίηση της επικοινωνίας των ανθρώπων. Σε τελική ανάλυση έναν εμπλουτισμό της εμπειρίας μας που ίσως σημαίνει περισσότερη ελευθερία σκέψης και πράξης. Αρα και εδώ, ψύχραιμα μπορούμε να πούμε ότι η καταστροφή άνοιξε το δρόμο σε κάποιας μορφής ανοικοδόμηση. Τρίτον, οι σημαντικές αθλητικές νίκες της Ελλάδας σημαίνουν τέλος στη θέση του ουραγού όπου είχε θέσει εμαυτήν. Ανοίγει πέραν πάσης αμφιβολίας νέα εποχή στην ιστορία του αθλητισμού στην Ελλάδα, χωρίς αυτό βεβαίως να σημαίνει ότι η πορεία θα είναι ευθύγραμμη. Ηττες μπορεί να υπάρξουν, αλλά η πορεία πλέον έχει χαραχτεί. Και τα τρία αυτά σημεία, όσα εξαρτώνται από τον άνθρωπο αλλά και όσα δεν εξαρτώνται απ' αυτόν, αποτελούν ελπιδοφόρα μηνύματα. Διαβεβαιώσεις ότι όλα δεν έχουν χαθεί. Οτι η ελπίδα ζει ακόμη, αν και άγνωστο για πόσο. Ισως να είχε δίκιο εκείνος ο φιλόσοφος που είπε ότι αυτός εδώ είναι ο καλύτερος από όλους τους πιθανούς κόσμους... ΜΑΡΙΑ ΤΣΑΤΣΟΥ