ΑΝΕΜΟΔΕΙΚΤΗΣ (07-10-99)

Να καθιερωθεί «Εβδομάδα Απασχόλησης» ζήτησε χθες ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης από τον κ. Μιλτιάδη Παπαϊωάννου και τον υφυπουργό Εργασίας κ. Χρήστο Πρωτόπαπα, με συγκεκριμένες προτάσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος και δημιουργία «υποδομής» ώστε να αναπτύσσονται δημιουργικές προτάσεις - είπε μάλιστα ότι τις εργασίες της πρώτης που θα γίνει, θα τις κηρύξει ο ίδιος. Μέγα το πρόβλημα, σωστός ο προβληματισμός, αναγκαίες οι ιδέες και οι προτάσεις - πολλού γε και δη, που... έχει αρχίσει επί της ουσίας η προεκλογική περίοδος και ανάλογες κινήσεις ελπίζεται πως θα λειτουργήσουν θετικά στο «θυμικό» των ψηφοφόρων...

Κι αν έχετε την απορία πώς μας... σκαρφίσθηκε στο κεφάλι ότι πίσω από την ιδέα της «Εβδομάδας Απασχόλησης» υποκρύπτεται και κάποια προεκλογική σκοπιμότητα, για... ξαναδιαβάστε τον «τίτλο»: πρόκειται για εβδομάδα «απασχόλησης» - ενώ στην ουσία, το πρόβλημα είναι... η ανεργία! Ετσι τη λέει ο κόσμος, και οι άνεργοι «άνεργοι» λέγονται, και όχι... «μη απασχολούμενοι»! Απλώς, ενίοτε, το «ξίδι» το λέμε και «γλυκάδι»!

Τώρα, στα ποσοστά -τα πραγματικά, όχι τα εμφανιζόμενα στη... «δημιουργική στατιστική»!- της ανεργίας, που όσοι γνωρίζουν λένε ότι κυμαίνονται κοντά στο 13%(!) και την «κατανομή» της ανεργίας κατά φύλο, ηλικίες και ειδικότητες, «καλύτερα» «να μην εντρυφεί κανείς, γιατί θα τον πιάσει η ψυχή του! Με δραματικά ποσοστά στους «ανέργους μακράς διάρκειας» (ό,τι το χειρότερο, να μείνεις εκτός παραγωγικής διαδικασίας κοντά στα 50 σου, όταν πια δεν σε παίρνει κανείς στη δουλειά...) και τραγικά υψηλά ποσοστά στους «νέους ανέργους» και ιδίως σ' αυτούς που δεν έχουν ΠΟΤΕ καταφέρει να μπουν στην «παραγωγική διαδικασία».

Το φαντάζεσθε να 'σαι νέα ή νέος 22-25 χρονών, να 'χεις την όρεξη να πιάσεις τη ζωή «από τα κέρατα» για ν' αποδείξεις τις δυνατότητες και τα προσόντα σου και να μη σου δίνει κανείς την ευκαιρία να δοκιμασθείς - και σ' αυτές τις ηλικίες, μιλάμε για ανεργία μέχρι και 25%. Σκέτη απογοήτευση - και δημιουργία συνθηκών ανάπτυξης αντικοινωνικών συμπεριφορών, από εκείνες που με το πέρασμα του χρόνου μετατρέπονται σε χιονοστιβάδες που αλλοιώνουν τον «ιστό» μιας κοινωνίας.

Μιας κοινωνίας, όπως η ελληνική, που αντιμετωπίζει παράλληλα και άλλα προβλήματα όχι «ανάπτυξης», αλλά ακόμη - ακόμη και ουσιαστικής επιβίωσης. Η έρευνα του ΕΚΚΕ που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα για το φλέγον και χρόνιο δημογραφικό πρόβλημα της χώρας μας δεν επιβεβαιώνει απλώς τους φόβους που όλοι μας έχουμε, αλλά τους πολλαπλασιάζει με γεωμετρικούς ρυθμούς. Οι δείκτες γήρανσης του πληθυσμού μας, συγκριτικά από την απογραφή του 1991 μέχρι την τελευταία του 1999, έχουν ξεπεράσει κάθε «ανεκτό» όριο... συναγερμού και αρκεί μόνο να σκεφθούμε ότι κατά μέσο όρο σήμερα σε ολόκληρη την Ελλάδα, σε κάθε 100 παιδιά (ηλικίας μέχρι 14 ετών) αντιστοιχούν 74 «ηλικιωμένα» άτομα, άνω των 65 ετών!

Κι αν θελήσει κανείς να ψάξει τις αναλογίες αυτές ανά γεωγραφική περιφέρεια της χώρας, θα βρει περιπτώσεις (όπως η χειρότερη, αυτή της Αρκαδίας...) όπου σε κάθε 100 παιδιά αντιστοιχούν 122,4 ηλικιωμένοι! Και το ανησυχητικό είναι ότι οι ρυθμοί της γήρανσης αυτής είναι ανά έτος επιταχυνόμενοι, και μάλιστα έχουμε το θλιβερό «προνόμιο» να είμαστε οι ταχύτερα «γηράσκουσα» χώρα - μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης! Μια διαπίστωση, που εκτός από τους προφανέστατους εθνικούς κινδύνους που προβάλλει (σκεφθείτε: στην ουσία, οι Τούρκοι που... πολλαπλασιάζονται με ραγδαίους ρυθμούς δεν έχουν λόγο να θέλουν να μας «κατακτήσουν» ή να διεκδικούν εδάφη μας: σε λίγα χρόνια, με την Ελλάδα κυριολεκτικά «έρημη χώρα», απλώς θα... μπουν να εγκατασταθούν σε όποιο σημείο της «ερήμου» θέλουν!), έχει και τις δραματικές επιπτώσεις της στο ήδη βεβαρημένο «ασφαλιστικό πρόβλημά» μας, αφού ήδη η αναλογία εργαζομένων/συνταξιούχων έχει φθάσει στο κόκκινο (2,1:1), τη στιγμή που το διεθνώς αποδεκτό «όριο ασφαλείας» είναι 4:1 -κι από εκεί κι έπειτα, τα ασφαλιστικά συστήματα αντιμετωπίζουν το... ελληνικό χάος!

Κάτι η οικονομική ανέχεια ( μπορεί να μην... αποτυπώνεται στην καθημερινή «τρέλα» του Χρηματιστηρίου, αλλά σίγουρα υπάρχει...), κάτι η σύγχρονη αντίληψη περί «ποιότητας ζωής» που... εξαιρεί από τις «νόρμες» της τα πολλά παιδιά και τις συνακόλουθες υποχρεώσεις τους στα ζευγάρια, πάει να οδηγήσει το ελληνικό έθνος σε απειλούμενο αφανισμό!

Τα «πάνω κάτω» (κάτι που σε μακροπρόθεσμη βάση ίσως να μην είναι διόλου κακό - το αντίθετο, μάλιστα!) θα φέρει στην ακτοπλοΐα μας το «σχέδιο συζητήσεως» που έχει έτοιμο και θα υποβληθεί στους φορείς το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, και το οποίο προβλέπει την κατάργηση των περιβόητων «αδειών σκοπιμότητος» στις διάφορες γραμμές (και τα... συμπαρομαρτούντα σκανδαλώδη, ερεβώδη και όζοντα υποπροϊόντα τους!), μαζί με τη φάμπρικα των «επιδοτήσεων» για συγκεκριμένα δρομολόγια! Στην ουσία -για να κάνουμε «μια μακρά ιστορία, σύντομη»- πρόκειται για ένα σχέδιο άρσης του περιβόητου «μονοπωλίου» των γραμμών της Κρήτης, που αποτελούν και το «μεγάλο φιλέτο» (και μάλιστα που... «τρώγεται» χειμώνα καλοκαίρι, και δεν επηρεάζεται από την «εποχικότητα»!) της ακτοπλοΐας, για τη διατήρηση (και τη... νομή!) του οποίου έχουν δοθεί απίθανες μάχες, όχι μόνο σε επιχειρηματικό, αλλά και σε καθαρά πολιτικοκομματικό επίπεδο!

Η διαφαινόμενη αυτή «προοπτική» υγιούς ανταγωνισμού στην ακτοπλοΐα είναι βέβαιο ότι θα επιταχύνει τις επιχειρηματικές «συγχωνεύσεις» και «εξαγορές», για να δημιουργηθούν ισχυροί, σύγχρονοι και με «καλά πλοία» όμιλοι, που θα μπορούν να αντέξουν στον ελεύθερο ανταγωνισμό, έναν ανταγωνισμό που είναι απολύτως βέβαιο ότι, μετά το πρώτο «στάδιο προσαρμογής», θα λειτουργήσει υπέρ του επιβατικού κοινού, αλλά και των εμπόρων που διακινούν τα προϊόντα τους με πλοία - και κυρίως τα οπωροκηπευτικά της Κρήτης (που καλύπτουν το μεγαλύτερο ποσοστό της εγχώριας κατανάλωσης) οι τιμές των οποίων θα μειωθούν αισθητά, με αποτέλεσμα να επηρεασθεί θετικά και ο πληθωρισμός!

Θα πρέπει, φυσικά, η πολιτεία να μεριμνήσει ώστε ο «ελεύθερος ανταγωνισμός» να μην επιδράσει αρνητικά στην «εθνική ανάγκη» να λειτουργούν όλο τον χρόνο και οι λεγόμενες «άγονες γραμμές», που συνδέουν ακτοπλοϊκά την «άλλη (ξεχασμένη, ακριτική!) Ελλάδα» - γραμμές πάντως που και με το ισχύον σύστημα των «επιδοτήσεων» και των «αδειών σκοπιμότητος» υπολειτουργούν τους χειμερινούς (συχνά και τους θερινούς «καλούς»...) μήνες, με τα διάφορα «κολπάκια» που έχουν επινοήσει ορισμένες ναυτιλιακές εταιρείες...

Θάνος Οικονομόπουλος