| ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ (07-10-99) |
|
Αρχίζει σήμερα η προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή για τη μεγάλη καταστροφή που προκάλεσε ο σεισμός της 7ης Σεπτεμβρίου. Οι μέχρι στιγμής ανακοινώσεις όλων των κομμάτων, οι οργανώσεις των οποίων, ειρήσθω εν παρόδω, απουσίασαν παντελώς κατά τις κρίσιμες ώρες και μέρες, δεν αφήνουν πολλές ελπίδες ότι θα παρακολουθήσουμε κάτι σοβαρότερο και σημαντικότερο από τη συνήθη κοκορομαχία, με την απέραντη ρητορική φλυαρία, με κούφιες κορώνες και ξύλινο πολιτικό λόγο.
Επειδή όμως ποτέ δεν πρέπει να χάνεται εντελώς η ελπίδα, θα θέλαμε να επισημάνουμε μερικά θέματα, όπως προκύπτουν από την απλή δημοσιογραφική επαφή. Νομίζουμε ότι οι πολιτικοί μας αρχηγοί μπορούν να συζητήσουν σοβαρά, ακόμη και να συμφωνήσουν (δεν είναι ούτε ντροπή ούτε προδοσία) σε μερικά στοιχειώδη, αλλά πολύ ουσιαστικά.
Πρώτα, ότι η καταστροφή από το σεισμό και οι σεισμόπληκτοι δεν προσφέρονται για κομματική προεκλογική εκμετάλλευση. Ξέρουμε ότι η προεκλογική περίοδος έχει ήδη αρχίσει και ο ένας προσπαθεί να αξιοποιήσει τα σφάλματα και τις ανεπάρκειες του άλλου για να κερδίσει συμπάθειες στο εκλογικό σώμα. Και οι αρχηγοί επίσης ξέρουν ότι απέναντί τους, καθώς θα μιλούν από το βήμα της Βουλής, θα είναι στημένη η τηλεόραση, η οποία αποδίδει μόνο στο εντυπωσιακό, στο υπερβολικό, στο μελοδραματικό και στο ψεύτικο. Ας το ξεχάσουν, αν μπορούν. Αλλωστε, δεν είναι πια βέβαιο ότι η αναπαραγωγή επί το χειρότερο του ξύλινου λόγου και ύφους αποδίδει σταθερά κέρδη.
Επειτα, μπορούν να συμφωνήσουν για το μέγεθος της καταστροφής ή τουλάχιστον να το συζητήσουν σοβαρά. Το μέγεθος της καταστροφής είναι, περίπου αριθμητικά, μετρήσιμο.
Πόσα είναι τα υπό κατεδάφιση σπίτια, πόσα τα επισκευάσιμα αλλά επικίνδυνα. Πόσοι είναι οι σεισμόπληκτοι που ζουν σε σκηνές, σε οργανωμένους καταυλισμούς ή μεμονωμένα, από πόσα λυόμενα σπίτια θα απορροφηθούν και πότε.
Το μέγεθος, όμως, της καταστροφής δεν ολοκληρώνεται στους αριθμούς αυτούς. Είναι γνωστό ότι στις σεισμόπληκτες περιοχές έχουν ανασταλεί σε πολύ μεγάλο ποσοστό οι συνήθεις παραγωγικές και επαγγελματικές δραστηριότητες.
Βιομηχανίες, βιοτεχνίες και εργαστήρια έκλεισαν, το εμπόριο νέκρωσε (μόνο το εμπόριο ναρκωτικών ουσιών, απ' ό,τι μαθαίνω, ανθεί) και η ανεργία αυξήθηκε κατακόρυφα.
Και αφού συζητήσουν όλα αυτά, που είναι άμεσα και πιεστικά, τότε μόνο μπορούν να προχωρήσουν και να συζητήσουν τι σημαίνει άμεση αντιμετώπιση και σε τι διαφέρει από τη μεσοπρόθεσμη και οριστική αποκατάσταση. Οι σκηνές π.χ., τα συσσίτια, οι χημικές τουαλέτες και τα επιδόματα σε οποιαδήποτε ποσότητα και αν παρέχονται, δεν μπορούν ποτέ να χαρακτηρισθούν μέσα οποιασδήποτε αποκατάστασης. Ακόμη και τα λυόμενα είναι λύση το πολύ για ένα χειμώνα.
Εύκολα, υποθέτω ευελπιστών, οι πολιτικοί μας αρχηγοί θα συμφωνήσουν ότι πρώτα απ' όλα, αποκατάσταση σημαίνει επάνοδο σε δραστηριότητες ομαλής ζωής: Οι εργαζόμενοι πηγαίνουν κάθε πρωί στη δουλειά τους, οι μαθητές στα σχολεία τους, στα σπίτια, στις σκηνές ή τα λυόμενα «μπαίνει στη φωτιά τσουκάλι», ανοίγουν τα μαγαζιά κ.λπ. Ακουσα, μάλιστα, μια μέρα τον καθηγητή κ. Στεφανή να λέει στην τηλεόραση ότι αυτά είναι βασική προϋπόθεση για να ξαναβρούν οι άνθρωποι των περιοχών αυτών την ψυχική τους ηρεμία.
Τέλος, υποθέτω, ότι οι πολιτικοί μας αρχηγοί θα συζητήσουν σοβαρά τι σημαίνει μόνιμη αποκατάσταση, όπου κατ' ανάγκην απολήγουν όλα τα ενδιάμεσα μέτρα. Σημαίνει αποκατάσταση στην υποβάθμιση των αυθαιρέτων και κακοκτισμένων σπιτιών (την ευθύνη της οποίας φέρουν όλοι τους) ή σημαίνει από την αρχή ανοικοδόμηση όλης της σεισμόπληκτης περιοχής, όπως τονίζει η προχθεσινή ανακοίνωση των αρχιτεκτόνων. Είναι ένα θέμα στο οποίο οφείλει να πάρει θέση και το ΤΕΕ, που υποτίθεται ότι είναι ο τεχνικός σύμβουλος του κράτους.
Αν όλα αυτά συνεκτιμηθούν θα φανεί ίσως ότι το μέγεθος της καταστροφής που προκάλεσε ο σεισμός είναι πολύ μεγαλύτερο απ' ό,τι νομίζουμε και οπωσδήποτε μεγαλύτερο από αυτό που λέμε «κινητοποίηση του κράτους». Και πολύ μεγαλύτερο το κόστος από τα 250 δισ. που λέει η κυβέρνηση και πολύ περισσότερος ο χρόνος που θα απαιτηθεί από τις οκτώ εβδομάδες του κ. Κ. Λαλιώτη. Του ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΡΚΑΓΙΑΝΝΗ |
|