ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ (12-10-99)
Οι πράκτορες	Η δημοσιοποίηση στην Ιταλία των πρώτων ονομάτων εκ των 250 και πλέον της περίφημης λίστας Μιτρόχιν, δηλαδή των πρακτόρων που είχε στρατολογήσει η KGB στην Ιταλία, φυσικό ήταν να προκαλέσει μεγάλη αναταραχή, αλλά και να επαναφέρει στο προσκήνιο αρκετά από τα μυστήρια της πολιτικής ζωής της γειτονικής χώρας. Διότι τα ονόματα των Αρμάντο Κοσούτα και Φραντσέσκο ντε Μαρτίνο, που ανακοινώθηκαν χθες, δεν είναι ούτε ασήμαντα ούτε τοποθετούνται στο περιθώριο της μεταπολεμικής πολιτικής ιστορίας της Ιταλίας. Ο πρώτος σημάδεψε την πορεία του ιταλικού κομμουνιστικού κόμματος, από την εποχή του μεγάλου Παλμίρο Τολιάτι μέχρι και σήμερα. Τοποθετημένος πάντα στην αριστερή πτέρυγα του ήδη Αριστερού κόμματός του, ταυτίσθηκε τα τελευταία χρόνια με δύο σημαντικές εξελίξεις του ιταλικού κομμουνιστικού κινήματος: Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν διαφωνώντας ριζικά με τον τότε γενικό γραμματέα του ΙΚΚ, Ακίλε Οκέτο -ο οποίος προχώρησε στην καθαίρεση του σφυροδρέπανου, την αλλαγή της ονομασίας του κόμματος και τη στροφή προς τη σοσιαλδημοκρατία- έκανε τη διάσπαση και ίδρυσε την «Κομμουνιστική Επανίδρυση», περνώντας στην αντιπολίτευση. Και το 1998, όταν συνετέλεσε στην πτώση της κυβέρνησης Πρόντι, προκάλεσε ρήξη στην «Κομμουνιστική Επανίδρυση» και, εγκαταλείποντας το σύντροφό του Φάουστο Μπερτινότι, συμμάχησε με τον πρωθυπουργό και πρώην κομμουνιστή Μάσιμο ντ' Αλέμα. Αλλά και η προσωπικότητα του Ντε Μαρτίνο δεν είναι αμελητέα: Πολιτικός σύντροφος του σοσιαλιστή ηγέτη Πιέτρο Νένι, ανέλαβε τη γενική γραμματεία του Σοσιαλιστικού Κόμματος σε μια άχρωμη περίοδο, για να την παραδώσει στο «πνευματικό τέκνο» του, Μπετίνο Κράξι, τον περισσότερο εμπλακέντα σε σκάνδαλα πρωθυπουργό της Ιταλίας. Οι αποκαλύψεις, αν επιβεβαιωθούν, θα φωτίσουν αρκετές σκοτεινές και ανεξήγητες πτυχές της σύγχρονης ιταλικής ιστορίας. ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΑΦΗΣ