ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ (12-10-99)

Πώς αισθάνεσθαι;

Ε, αφού εξοντώσαμε τη δυστυχία στα τηλεοπτικά σαλονάκια, ήρθε και η σειρά της ευτυχίας. Μόνο που η χαρά δεν δείχνεται, τουλάχιστον με τον τρόπο που ενδιαφέρει τον τηλεοπτικό φακό, απλώς τη νιώθεις. Σε αντίθεση, βεβαίως, με τη δυστυχία που έχει εικόνα, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε. Τι μπορεί να έχει εικόνα; Ενα ζευγάρι διασημοτήτων, Βοσκόπουλος-Γκερέκου για παράδειγμα, των οποίων η ευτυχία, γλυκιά όπως κάθε ανθρώπινη χαρά, αλλά για το μεγάλο κοινό έχει επιπλέον κουτσομπολίστικο ενδιαφέρον. Εδώ έχουμε πλούσιες εικόνες, από το ασπρόμαυρο σινεμά και τα πρώτα βήματα του Τόλη, από το θέατρο, από τους δυο τους επάνω στη σκηνή, από βίντεο κλιπ και, βεβαίως, από την Κέρκυρα και τον πύργο που εκείνος αγόρασε ως δώρο στην καλή του για να στεγάσει τον έρωτά τους. Τέτοιες ευτυχίες είναι η φυσική «τροφή» της μιντιακής διασκέδασης. Ετσι, «Η ζωή είναι ωραία» του Κώστα Χαρδαβέλλα, δεν θυμίζει διόλου τη γλυκιά υπερηφάνεια της ζωής που περιγράφει ο Μπενίνι στην ταινία από την οποία η εκπομπή του ΑΝΤ1 δανείστηκε τον τίτλο. Παραμένει ένα είδος ριάλιτι σόου, μια και έχει την ίδια ακριβώς αρχή, κάνει θέαμα τα ανθρώπινα συναισθήματα. Αυτό μόνον η τέχνη μπορεί να το καταφέρει, η τηλεόραση από τη φύση της δεν μπορεί. Τόση φασαρία για το «PrivŽ» (Mega) για να δούμε, αλήθεια, τι; Την κ. Κατρίτση να ρωτάει τον Πύρρο Δήμα πώς αισθάνεται που παίρνει μετάλλια ή πώς αισθάνεται που υπάρχει φόβος να μη συμμετέχει στους Παγκόσμιους Αγώνες που θα γίνουν στην Αθήνα; Πλήξη. Φαίνεται, όμως, ότι είχε άλλη γνώμη ο σύζυγος της κ. Κατρίτση, ο κ. Χατζηνικολάου, που θεώρησε, προφανώς ως έμπειρος διευθυντής ειδήσεων, ότι άξιζαν να συμπεριληφθούν στο χθεσινό μεσημεριανό δελτίο ειδήσεων του καναλιού αποσπάσματα της συγκεκριμένης συνέντευξης. Και μετά απορούμε και θυμώνουμε με νιόβγαλτα φιντάνια της δημοσιογραφίας, που χώνουν τα μικρόφωνα στο στόμα όποιου βρουν και μην ξέροντας τι άλλο να ρωτήσουν καταφεύγουν σ' αυτό το αμήχανο «πώς αισθάνεστε;». Για να μη θυμηθώ και το καλύτερό μου στην εκπομπή, εκεί όπου στέκεται η κ. Κατρίτση μπροστά στον πίνακα του Γύζη, ένα μνημείο της ελληνικής ζωγραφικής τέχνης και ακούγεται να λέει: «Τι ωραίος που είναι αυτός ο Γύζης!». Κατόπιν αυτού, να ελπίσουμε ότι θα αναφωνήσει σε επόμενη εκπομπή και «Τι ωραίος που είναι ο Παρθενώνας!». Η «Τελευταία σελίδα» (Mega) του Σταύρου Θεοδωράκη, εκπομπή δημοσιογραφικού περιεχομένου, άρα δύσκολη για Κυριακή μεσημεράκι που προβάλλεται, δείχνει να έχει και την αίσθηση της ώρας προβολής της και του τηλεοπτικού μέσου. Φροντίζει, δηλαδή, να είναι όσο ανάλαφρη απαιτεί η στιγμή, όσο επιβάλλει η επικαιρότητα και όσο χρειάζεται το μέσο. Αυτή η μορφή δεν της επιτρέπει να είναι, βέβαια, αποκαλυπτικά διεισδυτική στα θέματα που παρουσιάζει, καθώς περνάει γρήγορα από το ένα στο άλλο, με αποτέλεσμα να μη γίνεται σαφής ο «σχολιασμός» που επιχειρεί ή να δείχνει περισσότερο θετικός για τους φιλοξενούμενους από όσο αντέχει ένα κοινό διόλου αφελές και μάλλον με απαιτήσεις από τους πολιτικούς του και τους ανθρώπους της εξουσίας.

Γράφει η ΠΟΠΗ ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΟΥ