ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ (15-10-99)
Της Δικαιοσύνης σκότος...	Ξαφνικά μια μέρα ανοίγετε το παράθυρό σας και βλέπετε στο δρόμο να κυκλοφορούν τανκς, κανόνια και κρανοφόροι στρατιώτες με το δάχτυλο στη σκανδάλη. Εντρομος κατεβαίνετε στο δρόμο και ρωτάτε τι συμβαίνει. Πραξικόπημα πάλι; Ενας αξιωματικός σάς απαντάει ήρεμα. Οχι! Κατεβήκαμε στο δρόμο, με τα μέσα που διαθέτουμε, για να διεκδικήσουμε αύξηση των αποδοχών μας, γιατί έχουμε δίκαιο και το διεκδικούμε. Θα πάμε, λοιπόν, στου Μαξίμου και στη Βουλή θα στρέψουμε τα τηλεβόλα εναντίον τους και ασφαλώς θα πεισθούν όλοι ότι έχουμε δίκαιο. Το ίδιο θα σας πουν και οι συνταξιούχοι που κατεβαίνουν στους δρόμους, διακόπτουν την κυκλοφορία και βυθίζουν στο χάος και στην απόγνωση ολόκληρη την πόλη. Το ίδιο θα σας απαντήσουν και οι αγρότες, ότι έχουν δίκαιο και ότι το διεκδικούν με τα δικά τους μέσα, καταλαμβάνοντας τις εθνικές οδούς με τα τρακτέρ. Αντιμετωπίζουν την αγριότητα των ΜΑΤ, σύρονται στα δικαστήρια και οι δικαστές τους καταδικάζουν, επειδή ζήτησαν να βρουν το δίκιο τους με τα μόνα μέσα που διαθέτουν. Ολοι πιστεύουν ότι έχουν δίκαιο, αλλά οι μόνοι που έχουν τα μέσα να το απονέμουν στον εαυτό τους είναι οι δικαστές! Διέπραξαν αυτό το ατόπημα και στο πρόσφατο παρελθόν και προκλητικότατα εισέπραξαν, συνολικώς μερικά δισεκατομμύρια. Και επί των αναδρομικών εκείνων θα εισπράξουν πάλι αναδρομικώς, υπολογίζουν 4,5 δισ., αλλά το κόστος για το Δημόσιο θα είναι πολύ μεγαλύτερο. Ολων των δημοσίων υπαλλήλων οι αποδοχές αποτελούνται από τον κύριο μισθό και από διάφορα επιδόματα και φορολογούνται επί του συνόλου του εισοδήματος. Οι δικαστές, επειδή έχουν το μαχαίρι και κόβουν το πεπόνι, αποφασίζουν ότι το «επίδομα βιβλιοθήκης» δεν είναι μέρος των αποδοχών τους, αλλά αποζημίωση, άρα δεν φορολογείται! Και μόνο για τον εαυτό τους! Γιατί δεν είναι αποζημίωση το «επίδομα βιβλιοθήκης» των καθηγητών Μέσης Εκπαίδευσης ή το «επίδομα στολής» των αξιωματικών; Αυτό ποτέ δεν θα το μάθουμε, οι ίδιοι ποτέ δεν θα μας το πουν. Οπως αντιλαμβάνεσθε, αναφέρομαι στην απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την οποία αποφαίνονται για τους εαυτούς των, ότι έχουν δίκαιο και αποφασίζουν να τους επιστραφούν 4,5 δισ. δραχμές, συνολικώς! Δεν εξετάζουμε αν έχουν δίκαιο ή όχι, αλλά ο τρόπος με τον οποίο το απονέμουν στον εαυτό τους είναι απαράδεκτος, εξοργιστικός και προκλητικός απέναντι όλης της κοινωνίας και κυρίως εκείνων που και αυτοί πιστεύουν ότι έχουν δίκαιο, αλλά δεν έχουν τον τρόπο να το απονείμουν στον εαυτό τους. Ποιος τους είπε ότι δεν έχουν δίκαιο οι καθηγητές, οι αξιωματικοί, οι αστυνομικοί, οι πυροσβέστες, όλοι οι μισθωτοί και συνταξιούχοι που φορολογούνται αγρίως επί του συνόλου των αποδοχών τους; Ποιος τους είπε ότι δεν έχουν δίκαιο οι γιατροί του ΕΣΥ; Ιδού όμως και το ακόμη προκλητικότερο: Οπως ξέρετε, για όλους εμάς τους ιθαγενείς, το να προσφύγεις στη Δικαιοσύνη για να βρεις το δίκιο σου είναι αφάνταστη, πολυδάπανη, χρονοβόρα, δαπανηρή και εκνευριστική περιπέτεια. Οι περισσότεροι πολίτες πιστεύουν ότι το άδικο και το παράνομο έχει πολύ μικρότερο κόστος από το δίκαιο και το νόμιμο. Γι' αυτό και όλοι προτιμούν το άδικο και το παράνομο και αυτοί που τα διαπράττουν και αυτοί που τα υφίστανται. Ο μέσος χρόνος που απαιτείται για να φτάσει μια υπόθεση στο Συμβούλιο της Επικρατείας και να ληφθεί απόφαση είναι... πέντε χρόνια! Λίγοι, οι ισχυροί, έχουν το κουράγιο και τα οικονομικά μέσα να το αντέξουν. Υπάρχει υπόθεση της ΕΙΝΑΠ (αφορά τον τρόπο υπολογισμού των υπερωριών) που εκκρεμεί στα διοικητικά δικαστήρια... από το 1991. Η δική τους, όμως, υπόθεση, η υπόθεση των δικαστών, προωθήθηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας σε ρεκόρ χρόνου (γράφουν οι εφημερίδες) και αστραπιαίως ελήφθη η απόφαση! Αφερίμ, κύριοι δικαστές... Ωραίο παράδειγμα δίνετε! Του ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΡΚΑΓΙΑΝΝΗ