ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ (28-10-99)

Το «limit down» της μνήμης
Παρελάσεις, ατμόσφαιρα γιορτινή, κλειστά τα σχολεία, η πρώτη αργία της σεζόν είναι πανηγυρική. Είναι επίσης και ημέρα ιστορικής μνήμης. Αλλά κι αυτή έχει την διασκεδαστική της εκδοχή. Ελληνικές ταινίες που συνδυάζουν τα πολεμικά ανδραγαθήματα και τον πατριωτισμό με ολίγον αίσθημα και μπόλικη παλικαροσύνη αναλαμβάνουν να κρατήσουν ζωντανά αν όχι το εθνικό φρόνημα τουλάχιστον μυθολογίες κατάλληλες για το τηλεοπτικό εθνο-ντόπινγκ. Πάντως ενθουσιώδης αναμένεται ο εορτασμός της ημέρας από τα κανάλια που άπλωσαν τις σημαίες στα σκηνικά για να τιμήσουν την μνήμη του έθνους. Ετσι κι αλλιώς το παρόν είναι τόσο γοητευτικό, εμφανίζεται τόσο έντονο και ύστερα προσφέρει στο πλήθος των τηλεθεατών την ψευδαίσθηση ότι συμμετέχει στην ιστορία, που γράφει ο τηλεοπτικός φακός, γιατί, όπως έλεγε και ο ιστορικός Πιέρ Νορά, το πλήθος «ρίχνεται σε μια ψεύτικη γνώση, για να αντισταθμίσει την εξουσία που του λείπει». Αλλωστε, ο ποσοστοθηρικός πατριωτισμός είχε τις ευκαιρίες να γνωρίσει μεγάλες δόξες με πανηγυρικούς τηλε-διάλογους επί εποχής Οτσαλανικού -μοιάζει κι όλας τόσο μακρινή- και επί εποχής νατοϊκών επιθέσεων στη Γιουγκοσλαβία -αυτήν την εποχή την θυμόμαστε;- που ημέρες σαν τη σημερινή μόνο αναιμικές κουβέντες μπορούν να τροφοδοτήσουν. Ετσι κι αλλιώς, χρήσιμη για τις παθιασμένες τηλε-οπερέτες εθνικού πάθους είναι μόνον η θρυμματισμένη μνήμη. Α, ναι, κάθε τοκ-σόου που σέβεται τον εαυτό του οφείλει ένα αφιέρωμα στο χρηματιστήριο. Εκανε και η εκπομπή του Μανώλη Καψή το δικό της προχθές. Οχι, ότι οποιαδήποτε συζήτηση έχει να προσθέσει το παραμικρό πλέον σε αυτήν την υπόθεση που έχει καταπιεί κάθε άλλη δραστηριότητα, αλλά παραμονές μιας εθνικής εορτής είχε το νόημά της. Καθώς αυτό το νέο δόγμα της οικονομικής ευφορίας που δεν απαιτεί καν αγώνες για ανθρώπινα δικαιώματα ή για δημοκρατία στη λήψη των αποφάσεων και άλλες τέτοιες «χρονοβόρες» και απρόβλεπτων αποτελεσμάτων ενέργειες, δεν χρειάζεται για την εξάπλωσή του καμία απολύτως μνήμη, καμία αίσθηση πολιτικής ευθύνης. Η κάθε ημέρα είναι ένα έντονο παρόν από limit up και limit dοwn και φυσικά δεν απομένουν αντοχές για καμία απολύτως ενέργεια ή σκέψη που μπορεί να διαταράξει την «ηρεμία της αγοράς». Το χρηματιστήριο χρειάζεται «ησυχία» επέμενε ο πρόεδρος των μικροεπενδυτών στην εκπομπή, αφού ανέλυε πόσο σπουδαίο είναι για να συμπληρωθούν εισοδήματα και να εκσυγχρονιστούν και αναπτυχθούν οι επιχειρήσεις. Οσο για τον αντίλογο, εκτοξεύθηκε με τη μορφή παραδοξολογίας από τον Κώστα Ζουράρι, που πριν προλάβει να διατυπώσει την άποψη απευθυνόμενος στον κ. Αναστασιάδη, ότι η διαρκής ενασχόληση με την κενότητα του χρηματιστηρίου στερεί από την κοινωνία τη δυνατότητα να σκέφτεται, έσπευσε να την πνίξει με φιλοφρονήσεις περί του δημοσιογραφικού τάλαντου του συνομιλητή του. Μα ήταν φυσικό, γιατί αν είναι κάτι που ευαγγελίζονται τα χρηματιστήρια είναι αυτή η «γλυκιά» συμφιλίωση όλων στο όνομα του limit up των μετοχών, γιατί, λοιπόν να ξεφύγει από τον κανόνα το τηλεοπτικό χρηματιστήριο, αυτό κι αν χρειάζεται την καλή κυκλοφορία των «μετοχών» του και τα limit up της τηλεθέασης.
Γράφει η ΠΟΠΗ ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΟΥ

	ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ (28-10-99)
Το «limit down» της μνήμης	Παρελάσεις, ατμόσφαιρα γιορτινή, κλειστά τα σχολεία, η πρώτη αργία της σεζόν είναι πανηγυρική. Είναι επίσης και ημέρα ιστορικής μνήμης. Αλλά κι αυτή έχει την διασκεδαστική της εκδοχή. Ελληνικές ταινίες που συνδυάζουν τα πολεμικά ανδραγαθήματα και τον πατριωτισμό με ολίγον αίσθημα και μπόλικη παλικαροσύνη αναλαμβάνουν να κρατήσουν ζωντανά αν όχι το εθνικό φρόνημα τουλάχιστον μυθολογίες κατάλληλες για το τηλεοπτικό εθνο-ντόπινγκ. Πάντως ενθουσιώδης αναμένεται ο εορτασμός της ημέρας από τα κανάλια που άπλωσαν τις σημαίες στα σκηνικά για να τιμήσουν την μνήμη του έθνους. Ετσι κι αλλιώς το παρόν είναι τόσο γοητευτικό, εμφανίζεται τόσο έντονο και ύστερα προσφέρει στο πλήθος των τηλεθεατών την ψευδαίσθηση ότι συμμετέχει στην ιστορία, που γράφει ο τηλεοπτικός φακός, γιατί, όπως έλεγε και ο ιστορικός Πιέρ Νορά, το πλήθος «ρίχνεται σε μια ψεύτικη γνώση, για να αντισταθμίσει την εξουσία που του λείπει». Αλλωστε, ο ποσοστοθηρικός πατριωτισμός είχε τις ευκαιρίες να γνωρίσει μεγάλες δόξες με πανηγυρικούς τηλε-διάλογους επί εποχής Οτσαλανικού -μοιάζει κι όλας τόσο μακρινή- και επί εποχής νατοϊκών επιθέσεων στη Γιουγκοσλαβία -αυτήν την εποχή την θυμόμαστε;- που ημέρες σαν τη σημερινή μόνο αναιμικές κουβέντες μπορούν να τροφοδοτήσουν. Ετσι κι αλλιώς, χρήσιμη για τις παθιασμένες τηλε-οπερέτες εθνικού πάθους είναι μόνον η θρυμματισμένη μνήμη. Α, ναι, κάθε τοκ-σόου που σέβεται τον εαυτό του οφείλει ένα αφιέρωμα στο χρηματιστήριο. Εκανε και η εκπομπή του Μανώλη Καψή το δικό της προχθές. Οχι, ότι οποιαδήποτε συζήτηση έχει να προσθέσει το παραμικρό πλέον σε αυτήν την υπόθεση που έχει καταπιεί κάθε άλλη δραστηριότητα, αλλά παραμονές μιας εθνικής εορτής είχε το νόημά της. Καθώς αυτό το νέο δόγμα της οικονομικής ευφορίας που δεν απαιτεί καν αγώνες για ανθρώπινα δικαιώματα ή για δημοκρατία στη λήψη των αποφάσεων και άλλες τέτοιες «χρονοβόρες» και απρόβλεπτων αποτελεσμάτων ενέργειες, δεν χρειάζεται για την εξάπλωσή του καμία απολύτως μνήμη, καμία αίσθηση πολιτικής ευθύνης. Η κάθε ημέρα είναι ένα έντονο παρόν από limit up και limit dοwn και φυσικά δεν απομένουν αντοχές για καμία απολύτως ενέργεια ή σκέψη που μπορεί να διαταράξει την «ηρεμία της αγοράς». Το χρηματιστήριο χρειάζεται «ησυχία» επέμενε ο πρόεδρος των μικροεπενδυτών στην εκπομπή, αφού ανέλυε πόσο σπουδαίο είναι για να συμπληρωθούν εισοδήματα και να εκσυγχρονιστούν και αναπτυχθούν οι επιχειρήσεις. Οσο για τον αντίλογο, εκτοξεύθηκε με τη μορφή παραδοξολογίας από τον Κώστα Ζουράρι, που πριν προλάβει να διατυπώσει την άποψη απευθυνόμενος στον κ. Αναστασιάδη, ότι η διαρκής ενασχόληση με την κενότητα του χρηματιστηρίου στερεί από την κοινωνία τη δυνατότητα να σκέφτεται, έσπευσε να την πνίξει με φιλοφρονήσεις περί του δημοσιογραφικού τάλαντου του συνομιλητή του. Μα ήταν φυσικό, γιατί αν είναι κάτι που ευαγγελίζονται τα χρηματιστήρια είναι αυτή η «γλυκιά» συμφιλίωση όλων στο όνομα του limit up των μετοχών, γιατί, λοιπόν να ξεφύγει από τον κανόνα το τηλεοπτικό χρηματιστήριο, αυτό κι αν χρειάζεται την καλή κυκλοφορία των «μετοχών» του και τα limit up της τηλεθέασης. Γράφει η ΠΟΠΗ ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΟΥ