Αθέατος εφιάλτης
Ο Τζορτζ Οργουελ είχε φανταστεί τον εφιάλτη του «Μεγάλου Αδελφού» ως μείγμα του ολοκληρωτισμού της ΕΣΣΔ και των «ανεπίσημων» μηχανισμών ελέγχου της κοινής γνώμης των ΗΠΑ. Είχε φανταστεί καθεστώτα με ανεξάντλητες δυνατότητες παρακολουθήσεως των πολιτών τους και με απόλυτη δύναμη επιβολής της εκάστοτε κρατούσας γνώμης - τόση, ώστε να ξαναγράφουν και την ιστορία ακόμη. Αν το «1984» του Βρετανού συγγραφέα έγινε, έκτοτε, σημείο αναφοράς, ο δικός μας Γιώργος Σεφέρης είχε χρειασθεί μόνο μία φράση, για να εκφράσει όλη την αμήχανη απορία του μέσου ανθρώπου απέναντι στον άδηλο, ασφυκτικό έλεγχο: «Ποιος είναι εκείνος που προστάζει και σκοτώνει πίσω από μας;»... Το σημερινό αφιέρωμα της «Κ» (έναντι, σελ. 3) στην παντοδυναμία των δυτικών -και δη αμερικανικών- μυστικών υπηρεσιών, επιβεβαιώνει ότι, δυστυχώς, ο εφιάλτης του Οργουελ έγινε η πραγματικότητα του σήμερα. Το απόρρητο της επικοινωνίας αποτελεί παρελθόν, η προστασία της ιδιωτικής σφαίρας του πολίτη αναχρονιστικό όνειρο. Τηλεφωνήματα, φαξ και ηλεκτρονικά μηνύματα πάσης φύσεως μπορούν να υποκλαπούν μέσω δορυφόρου - ερήμην όχι μόνον των ενδιαφερομένων, αλλά και των αρχών των χωρών τους, ενώ πλήθος κινήσεων του καθενός μπορεί να καταγραφεί από την ανάλυση των ηλεκτρονικών συναλλαγών του (μέσω πιστωτικών καρτών, διαδικτύου κ.λ.π.). Η «πρόοδος» στον έλεγχο της κοινής γνώμης δεν υπολείπεται ιδιαίτερα. Η κατά την επίθεση στη Γιουγκοσλαβία ενορχήστρωση του δυτικού Τύπου υπέρ των αυτονομιστών του Κοσόβου, που λίγο νωρίτερα προβάλλονταν ως λαθρέμποροι και ήδη σήμερα ως εν πολλοίς «κατσαπλιάδες», προδίδει πόσο εύκολα διαμορφώνεται η «κρατούσα γνώμη». Η δε παρασιώπηση του σοβιετικού ρόλου στη συντριβή του Χίτλερ, κατά την προ τετραετίας πεντηκοστή επέτειο από τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, παρέχει μία ένδειξη ως προς το πώς ξαναγράφεται η Ιστορία... Το ακόμη χειρότερο είναι ότι όλα αυτά γίνονται στη σκιά, εναποτεθειμένα στα χέρια υπηρεσιών, που τύποις μόνον λογοδοτούν στα Κοινοβούλια και τους λαούς των χωρών τους και έχουν συνδέσει το όνομά τους με όζουσες συνωμοσίες. Υπηρεσιών, απέναντι στις οποίες οι νόμοι και οι διαδηλώσεις έχουν περιορισμένο βάρος, αφού η δράση τους είναι σκιώδης. Ευτυχώς, υπάρχουν πάντα κάποιοι χάκερς, που πετυχαίνουν να στρέψουν τα όπλα του «Μεγάλου Αδελφού» εναντίον του ίδιου. Και υπάρχουν πάντα οι αλαζόνες ή επιπόλαιοι διάκονοι του « Μεγάλου Αδελφού», που κάνουν το μοιραίο λάθος - ή το μοιραίο έγκλημα· εκείνο που φέρνει το τέλος τους...