Η πολιτική ως «τρέλα»
|
Ακούμε και διαβάζουμε πάλι αυτές τις ημέρες δηλώσεις και σχόλια δεκάδων πολιτών στα μέσα μαζικής ενημέρωσης σχετικώς με θέματα που αφορούν την επίσκεψη του προέδρου των ΗΠΑ. Τα πάντα συζητούνται και σχολιάζονται ανέτως από ακούραστους πολιτικούς: Ελληνοτουρκικά, Κυπριακό, σχέσεις με ΗΠΑ, «τρομοκρατία», Βαλκάνια, τουρκική υποψηφιότητα στην Ε. Ενωση, τουρκο-αμερικανικές σχέσεις, όλα βγαίνουν «στον αέρα». Αναφορές και ύφος για όλα τα γούστα (κομματικά και γενικώς «ιδεολογικά»), άγριες διαφωνίες και «κόντρες» στα ΜΜΕ μεταξύ «αντι-Αμερικανών» και ρεαλιστών «εκσυγχρονιστών». Για την κάθε πλευρά, η άλλη είναι αξιοθρήνητη ως προς τη στάση και τα επιχειρήματά της, σχετικώς με την επίσκεψη Κλίντον, τα όρια των διαδηλώσεων και τα μέτρα ασφαλείας για τον Αμερικανό πρόεδρο.
Τι βγαίνει απ' όλα αυτά; Ενα βουητό βγαίνει και τίποτε άλλο. Είναι το βουητό το τόσο γνώριμο σε όλους μας που ακούγεται όποτε στην Ελλάδα υποτίθεται ότι προκύπτει «συζήτηση» για κρίσιμο θέμα εξωτερικής πολιτικής. Στο κέντρο του θορύβου, μια κυβέρνηση προσπαθεί να καταλάβει κι αυτή ποια πολιτική σημασία ακριβώς θα είχε η επίσκεψη του κ. Κλίντον, τι θέλει και τι δεν θέλει ο αμήχανος πρωθυπουργός να προκύψει από τις συνομιλίες που θα έχει με τον «πλανητάρχη», πώς εννοεί στ' αλήθεια η Ουάσιγκτον τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, τα θέματα του Αιγαίου, το Κυπριακό, πόσο μπορεί να βλάψουν εκλογικώς την πολιτική ηγεσία οι «εξ αριστερών» βολές που αυτή δέχεται με αφορμή την επίσκεψη του Αμερικανού προέδρου.
Η ηγεσία των ΗΠΑ σίγουρα δεν είναι αυτή την εποχή συμπαθής σε ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινής γνώμης. Αλλά δεν νομίζουμε ότι αυτό θα την εμποδίζει και να χαμογελάει, διαπιστώνοντας το «κλίμα» που έχει δημιουργηθεί στην ελληνική πολιτική σκηνή, εξαιτίας της επικείμενης άφιξης του κ. Κλίντον στην Αθήνα. Ο κ. Κλίντον και οι συνεργάτες του δεν θα πέφτουν έξω, αν εκτιμούν ότι στην Ελλάδα αυτό που ονομάζεται «εξωτερική πολιτική» είναι κάτι που δεν έχει σχήμα και λογικό περιεχόμενο, αλλά μια ιδιαίτερη «τρέλα» που παθιάζει πολλούς Ελληνες, προκαλεί άγχη και νευρικές κρίσεις στις κυβερνήσεις και στα πολιτικά κόμματα, μια ιστορία με πολλές διηγήσεις και λογαριασμούς που δεν κλείνουν ποτέ, ένας χώρος γεμάτος φαντασιώσεις, πικρίες, ανεκπλήρωτες επιθυμίες και λάθη παρελθόντων χρόνων, που πνίγουν κάθε πραγματικότητα και ακυρώνουν την ουσία των αληθινών προβλημάτων και, βεβαίως, την πολιτική.
Ετσι, λοιπόν, αλαφιασμένη, γεμάτη εκνευρισμό, φορτωμένη με φοβίες ποικίλων ειδών θα υποδεχθεί αύριο η ελληνική πολιτική ηγεσία τον πρόεδρο των ΗΠΑ, τον ηγέτη μιας χώρας, οι πολιτικές της οποίας τόσα μεγάλα προβλήματα έχουν δημιουργήσει στη χώρα μας και στην περιοχή μας, γενικότερα.
|
| |
