ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ (19-11-99)

Κουρτίνα θορύβου
Μα τι παρέλαση προσώπων είναι αυτή κάθε πρωί στις τηλεοπτικές εκπομπές. Από τα χαράματα ντυμένοι, βαμμένοι, έτοιμοι για κουβεντολόι και ενίοτε ακόμη και για καβγά, βουλευτές, στελέχη κομμάτων, χρηματιστές, καθηγητές, αθλητές, καλλιτέχνες, γνωστοί, άγνωστοι, νεοανερχόμενοι αστέρες, παλιοί αλλά αξέχαστοι, άλλοι πάλι ξεχασμένοι που ανασύρθηκαν από τη ναφθαλίνη για να ενισχύσουν κάποιο πρωινό πάνελ που είχε ελλείψεις. Μεγάλη φασαρία, πολλά λόγια, ακόμη περισσότερες λέξεις, το νόημά τους είναι που αναζητείται μαζί με τις ασπιρίνες για τον πονοκέφαλο. Κι όμως, πίσω από αυτή τη φασαριόζικη κουρτίνα της τηλε-φλυαρίας που κλείνει τους ορίζοντες ώς τα μικρά καθημερινά, εύπεπτα μικρογεγονότα της τηλεοπτικής επικαιρότητας, η γη εξακολουθεί να γυρίζει και να συμβαίνουν σπουδαία γεγονότα που αφορούν το μέλλον το δικό μας, της Ευρώπης, της βαλκανικής γειτονιάς μας, πολύ πιο σημαντικά για να τα γνωρίζουμε από το πόσοι Αμερικανοί πράκτορες θα προστατεύουν τον Κλίντον. Σε αυτά τα σημαντικά, πάντως, επιμένει η εκπομπή «Τι τρέχει;» (ΝΕΤ) και σίγουρα σε αυτά εντάσσεται η συμφωνία που υπογράφει ο Κλίντον για την μεταφορά πετρελαίων από δρόμους, που θα αφήσουν έξω από το «παιχνίδι» αυτό τη Ρωσία, όπως είπε η Μαρία Κράλη και βεβαίως το Ιράν, που επί χρόνια πασχίζει η αμερικανική εξωτερική πολιτική να το θέσει επίσης εκτός «παιχνιδιού». Ετοιμάζονται πυρετωδώς τα σχέδια της νέας τάξης πραγμάτων και αυτά είναι πολύ πιο σημαντικά για το μέλλον του κόσμου και τις νέες συνθήκες από το πόσοι πράκτορες θα προστατεύουν τον Αμερικανό πρόεδρο και με πόσες λιμουζίνες και αν αυτές οι μέθοδοι προστασίας είναι προσβλητικές για τον ελληνικό λαό. Φοβάμαι ότι αυτά που πρέπει να γνωρίζουμε κάθε άλλο παρά οι εικόνες του χαμογελαστού προέδρου που κάνει νταχτιρντί σε μωράκια σεισμοπαθών στην Τουρκία είναι, αλλά τα υπόλοιπα δεν είναι βέβαια και τόσο τηλεοπτικά. Αλλωστε, τόσες φορές που προβλήθηκαν τα περίφημα μέτρα προστασίας και είδαμε τα πλάνα με τους πράκτορες ακροβολισμένους στο ξενοδοχείο όπου θα πάει ο Κλίντον έγινε η υπόθεση κιόλας πληκτική. Ε, όχι, δεν είναι αυτό που μας νοιάζει, όσο το τι ακριβώς θα γίνει αν γίνει, τι ακριβώς θα συμφωνηθεί αν συμφωνηθεί, τι ακριβώς περιμένουμε απ' όλο αυτό το πανηγύρι, αν περιμένουμε κάτι ή αν όλα γίνονται ακριβώς γι' αυτό, για το πανηγύρι και όχι μόνον της επίσκεψης του υψηλού καλεσμένου, αλλά και των αντιδράσεων. Μόνο που όταν οι πολιτικοί χώροι μετρούν την πυγμή τους με τέτοιες τηλεοπτικές αφορμές, οι ίδιοι οι πολίτες αρχίζουν να μην έχουν αίσθηση της δικής τους.
Γράφει η Πόπη Διαμαντάκου

	ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ (19-11-99)
Κουρτίνα θορύβου	Μα τι παρέλαση προσώπων είναι αυτή κάθε πρωί στις τηλεοπτικές εκπομπές. Από τα χαράματα ντυμένοι, βαμμένοι, έτοιμοι για κουβεντολόι και ενίοτε ακόμη και για καβγά, βουλευτές, στελέχη κομμάτων, χρηματιστές, καθηγητές, αθλητές, καλλιτέχνες, γνωστοί, άγνωστοι, νεοανερχόμενοι αστέρες, παλιοί αλλά αξέχαστοι, άλλοι πάλι ξεχασμένοι που ανασύρθηκαν από τη ναφθαλίνη για να ενισχύσουν κάποιο πρωινό πάνελ που είχε ελλείψεις. Μεγάλη φασαρία, πολλά λόγια, ακόμη περισσότερες λέξεις, το νόημά τους είναι που αναζητείται μαζί με τις ασπιρίνες για τον πονοκέφαλο. Κι όμως, πίσω από αυτή τη φασαριόζικη κουρτίνα της τηλε-φλυαρίας που κλείνει τους ορίζοντες ώς τα μικρά καθημερινά, εύπεπτα μικρογεγονότα της τηλεοπτικής επικαιρότητας, η γη εξακολουθεί να γυρίζει και να συμβαίνουν σπουδαία γεγονότα που αφορούν το μέλλον το δικό μας, της Ευρώπης, της βαλκανικής γειτονιάς μας, πολύ πιο σημαντικά για να τα γνωρίζουμε από το πόσοι Αμερικανοί πράκτορες θα προστατεύουν τον Κλίντον. Σε αυτά τα σημαντικά, πάντως, επιμένει η εκπομπή «Τι τρέχει;» (ΝΕΤ) και σίγουρα σε αυτά εντάσσεται η συμφωνία που υπογράφει ο Κλίντον για την μεταφορά πετρελαίων από δρόμους, που θα αφήσουν έξω από το «παιχνίδι» αυτό τη Ρωσία, όπως είπε η Μαρία Κράλη και βεβαίως το Ιράν, που επί χρόνια πασχίζει η αμερικανική εξωτερική πολιτική να το θέσει επίσης εκτός «παιχνιδιού». Ετοιμάζονται πυρετωδώς τα σχέδια της νέας τάξης πραγμάτων και αυτά είναι πολύ πιο σημαντικά για το μέλλον του κόσμου και τις νέες συνθήκες από το πόσοι πράκτορες θα προστατεύουν τον Αμερικανό πρόεδρο και με πόσες λιμουζίνες και αν αυτές οι μέθοδοι προστασίας είναι προσβλητικές για τον ελληνικό λαό. Φοβάμαι ότι αυτά που πρέπει να γνωρίζουμε κάθε άλλο παρά οι εικόνες του χαμογελαστού προέδρου που κάνει νταχτιρντί σε μωράκια σεισμοπαθών στην Τουρκία είναι, αλλά τα υπόλοιπα δεν είναι βέβαια και τόσο τηλεοπτικά. Αλλωστε, τόσες φορές που προβλήθηκαν τα περίφημα μέτρα προστασίας και είδαμε τα πλάνα με τους πράκτορες ακροβολισμένους στο ξενοδοχείο όπου θα πάει ο Κλίντον έγινε η υπόθεση κιόλας πληκτική. Ε, όχι, δεν είναι αυτό που μας νοιάζει, όσο το τι ακριβώς θα γίνει αν γίνει, τι ακριβώς θα συμφωνηθεί αν συμφωνηθεί, τι ακριβώς περιμένουμε απ' όλο αυτό το πανηγύρι, αν περιμένουμε κάτι ή αν όλα γίνονται ακριβώς γι' αυτό, για το πανηγύρι και όχι μόνον της επίσκεψης του υψηλού καλεσμένου, αλλά και των αντιδράσεων. Μόνο που όταν οι πολιτικοί χώροι μετρούν την πυγμή τους με τέτοιες τηλεοπτικές αφορμές, οι ίδιοι οι πολίτες αρχίζουν να μην έχουν αίσθηση της δικής τους. Γράφει η Πόπη Διαμαντάκου