ΣΤΑΣΕΙΣ (25-11-99)

Ατελώς...
Α, όχι. Νομίζω ότι τον αδικούμε το δήμαρχο Αθηναίων όταν τον επικρίνουμε για τις υπέρογκες αυξήσεις στα δημοτικά τέλη, προσθέτοντας πικρόχολα ότι κάθε άλλο παρά αξιοποιεί τις εισπράξεις αυτές ώστε να αντιπροσφέρει κάτι στους δημότες του. Και τον αδικούμε για πολλούς λόγους. Κατ' αρχάς, πριν από τη δεύτερη εκλογή του, ούτε αυτοπροτάθηκε ούτε ετεροπροτάθηκε σαν πρότυπο δημάρχου αλλά πολιτεύθηκε και προβλήθηκε μέχρι κορεσμού σαν μεταμοντέρνου τύπου «εθνάρχης». Οι περισσότεροι από όσους τον ψήφισαν δεν έλαβαν υπόψη τους το έργο της πρώτης τετραετίας του· αν το είχαν εκτιμήσει αυστηρά, αν είχαν δώσει περισσότερη σημασία στα πεπραγμένα του παρά στις αλλεπάλληλες δημόσιες εμφανίσεις του, μάλλον δεν θα έβρισκαν πολλούς λόγους για να τον ανταμείψουν. Εξάλλου, ο καγκελόφρακτος αθηναιάρχης ουδέποτε αποδέχτηκε ότι δεν τον στενεύει ο μικρότατος για τις φιλοδοξίες του δημαρχικός ρόλος και ουδέποτε καταδέχτηκε να απαντήσει ως δήμαρχος για τα προβλήματα του δήμου του. Οποτε οξύνονταν τα πράγματα, επί παραδείγματι την εποχή των παρκομέτρων, ο ίδιος αποσυρόταν μεγαλοπρεπώς στο απυρόβλητο και ανέθετε σε κάποιον από τους αντιδημάρχους να εκθέσει ψελλίζοντας κάποιους ισχυρισμούς, δηλαδή να εκτεθεί και να εισπράξει αυτός το δημόσιο καγχασμό. Κι ύστερα, γιατί να τον κατηγορούμε ότι δεν χρησιμοποιεί τα τέλη μας για να τελειοποιήσει την αθηναϊκή καθημερινότητα ή έστω να την κάνει υποφερτή; Εντάξει. Δεν φρόντισε ιδιαιτέρως για το φωτισμό των οδών και παρόδων της πόλης του. Αλλά κι αυτό ακόμη, για το καλό μας το έκανε: Ο έρως ανθεί στο ημίφως, ως γνωστόν, και καρπίζει στο σκοτάδι, για τούτο και μένουν επί μήνες ή και χρόνια στη θέση τους οι σπασμένες λάμπες· από «παραδοσιακούς φανούς» πάντως, δεν έχουμε πρόβλημα, είμαστε πλήρεις. Παιδαγωγικό χαρακτήρα έχει και η δημαρχική μέριμνα να μένουν οι κούνιες και οι τραμπάλες στις παιδικές χαρές τραυματισμένες από το μοχθηρό χρόνο. Εκτός που θα τον κατέκριναν σαν συντηρητικό αν έδινε εντολή να τις συντηρήσουν, σκέφτεται ότι πρέπει να σκληραγωγηθούν τα παιδιά μας, ώστε να βγουν άξιοι πολίτες. Μήπως τα αρχαία Σπαρτιατόπουλα (για να θυμηθούμε εδώ ότι ακριβώς χάρη στον κ. Αβραμόπουλο υπογράφτηκε ειρήνη μεταξύ των Αθηναίων και των Σπαρτιατών ύστερα από δυόμισι χιλιάδες εμπόλεμα χρόνια) είχαν καλογυαλισμένα μονόζυγα στη διάθεσή τους; Οσο για τα σκουπίδια, είναι αμαρτία από το Θεό να κατατρυχόμαστε με τέτοιες αστείες λεπτομέρειες πάνω στην ώρα που ετοιμαζόμαστε να ξανακαμαρώσουμε για το μεγαλύτερο σωληνόδεντρο της Ευρώπης.
Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΠΟΥΚΑΛΑ

	ΣΤΑΣΕΙΣ (25-11-99)
Ατελώς...	Α, όχι. Νομίζω ότι τον αδικούμε το δήμαρχο Αθηναίων όταν τον επικρίνουμε για τις υπέρογκες αυξήσεις στα δημοτικά τέλη, προσθέτοντας πικρόχολα ότι κάθε άλλο παρά αξιοποιεί τις εισπράξεις αυτές ώστε να αντιπροσφέρει κάτι στους δημότες του. Και τον αδικούμε για πολλούς λόγους. Κατ' αρχάς, πριν από τη δεύτερη εκλογή του, ούτε αυτοπροτάθηκε ούτε ετεροπροτάθηκε σαν πρότυπο δημάρχου αλλά πολιτεύθηκε και προβλήθηκε μέχρι κορεσμού σαν μεταμοντέρνου τύπου «εθνάρχης». Οι περισσότεροι από όσους τον ψήφισαν δεν έλαβαν υπόψη τους το έργο της πρώτης τετραετίας του· αν το είχαν εκτιμήσει αυστηρά, αν είχαν δώσει περισσότερη σημασία στα πεπραγμένα του παρά στις αλλεπάλληλες δημόσιες εμφανίσεις του, μάλλον δεν θα έβρισκαν πολλούς λόγους για να τον ανταμείψουν. Εξάλλου, ο καγκελόφρακτος αθηναιάρχης ουδέποτε αποδέχτηκε ότι δεν τον στενεύει ο μικρότατος για τις φιλοδοξίες του δημαρχικός ρόλος και ουδέποτε καταδέχτηκε να απαντήσει ως δήμαρχος για τα προβλήματα του δήμου του. Οποτε οξύνονταν τα πράγματα, επί παραδείγματι την εποχή των παρκομέτρων, ο ίδιος αποσυρόταν μεγαλοπρεπώς στο απυρόβλητο και ανέθετε σε κάποιον από τους αντιδημάρχους να εκθέσει ψελλίζοντας κάποιους ισχυρισμούς, δηλαδή να εκτεθεί και να εισπράξει αυτός το δημόσιο καγχασμό. Κι ύστερα, γιατί να τον κατηγορούμε ότι δεν χρησιμοποιεί τα τέλη μας για να τελειοποιήσει την αθηναϊκή καθημερινότητα ή έστω να την κάνει υποφερτή; Εντάξει. Δεν φρόντισε ιδιαιτέρως για το φωτισμό των οδών και παρόδων της πόλης του. Αλλά κι αυτό ακόμη, για το καλό μας το έκανε: Ο έρως ανθεί στο ημίφως, ως γνωστόν, και καρπίζει στο σκοτάδι, για τούτο και μένουν επί μήνες ή και χρόνια στη θέση τους οι σπασμένες λάμπες· από «παραδοσιακούς φανούς» πάντως, δεν έχουμε πρόβλημα, είμαστε πλήρεις. Παιδαγωγικό χαρακτήρα έχει και η δημαρχική μέριμνα να μένουν οι κούνιες και οι τραμπάλες στις παιδικές χαρές τραυματισμένες από το μοχθηρό χρόνο. Εκτός που θα τον κατέκριναν σαν συντηρητικό αν έδινε εντολή να τις συντηρήσουν, σκέφτεται ότι πρέπει να σκληραγωγηθούν τα παιδιά μας, ώστε να βγουν άξιοι πολίτες. Μήπως τα αρχαία Σπαρτιατόπουλα (για να θυμηθούμε εδώ ότι ακριβώς χάρη στον κ. Αβραμόπουλο υπογράφτηκε ειρήνη μεταξύ των Αθηναίων και των Σπαρτιατών ύστερα από δυόμισι χιλιάδες εμπόλεμα χρόνια) είχαν καλογυαλισμένα μονόζυγα στη διάθεσή τους; Οσο για τα σκουπίδια, είναι αμαρτία από το Θεό να κατατρυχόμαστε με τέτοιες αστείες λεπτομέρειες πάνω στην ώρα που ετοιμαζόμαστε να ξανακαμαρώσουμε για το μεγαλύτερο σωληνόδεντρο της Ευρώπης. Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΠΟΥΚΑΛΑ