Ματαίως αποκρύπτουν την αλήθεια
|
Μπορεί να είναι κατανοητό το ότι η κυβέρνηση λόγω εκλογικής πολιτικής σεζόν βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση ενώπιον της ανάγκης για λήψη αποφάσεων σημαντικών στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, αλλά αυτό είναι και χαρακτηριστικό της κατάστασης που επικρατεί -και σήμερα όπως και παλαιότερα- σ' αυτό το πεδίο: Αν η Ελλάδα είχε συγκροτημένη εξωτερική πολιτική, καλά μελετημένη, με στόχους σταθερούς, γνωστούς στην ελληνική κοινή γνώμη, δεν θα βρισκόταν υποχρεωμένη κάθε τόσο η κυβέρνηση να ασκεί πολιτική στον τομέα των εξωτερικών υποθέσεων, «προσαρμοσμένη» σε εκλογικές ανάγκες της, επηρεασμένη από φοβίες ή επιθυμίες της ηγεσίας.
Στη διάρκεια της επίσκεψης του Αμερικανού προέδρου Μπιλ Κλίντον ήταν, δυστυχώς, ορατή η πρόθεση της κυβέρνησης του κ. Κ. Σημίτη να αποκρύψει αλήθειες και δυσκολίες που αφορούν την εξωτερική πολιτική της χώρας, η πρόθεση εξωραϊσμού μιας δυσάρεστης για τις εξωτερικές υποθέσεις της χώρας κατάστασης και η προσπάθεια προβολής μιας καλής «εικόνας» των πραγμάτων, με νήπιες μεθόδους προπαγάνδισης («επικοινωνία» το λένε αυτό, στις ημέρες μας) που έκαναν, για λογαριασμό της, και φιλίες προς αυτήν δυνάμεις ορισμένων ΜΜΕ.
Προβλήθηκε, λοιπόν, κατά το δυνατόν, η μεγάλη «ικανοποίηση» που προκάλεσαν στην κυβέρνηση οι τοποθετήσεις του προέδρου των ΗΠΑ στα ελληνοτουρκικά θέματα και στο Κυπριακό, σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να πειστεί η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών (ψηφοφόρων) ότι η κυβέρνηση έχει σε σοβαρό βαθμό αποσπάσει την «υποστήριξη» των ΗΠΑ σε κρίσιμα «εθνικά θέματα» - άρα ότι ο κ. Κ. Σημίτης διαθέτει στην ελληνική πολιτική σκηνή ένα σοβαρό «πλεονέκτημα» έναντι των αντιπάλων του.
Παρ' ότι «εκσυγχρονιστική» η σημερινή κυβέρνηση μένει πιστή (και στον τομέα αυτό) σε μια παλιά μόδα. Και είναι απορίας άξιον το ότι πιστεύει πως οι «επικοινωνιακές» μέθοδοι της θα εμποδίσουν προσεχώς την ανάδειξη των διαστάσεων των προβλημάτων, τα οποία αντιμετωπίζει η χώρα, στη φάση αυτή, στον τομέα των εξωτερικών υποθέσεων. Ο πρωθυπουργός, εμφανώς φοβισμένος, μήπως και κάτι πάει «στραβά» γι' αυτόν και την κυβέρνηση στη διάρκεια της επίσκεψης του κ. Κλίντον, απέφυγε στις δημόσιες δηλώσεις του να δώσει μια καθαρή εικόνα των ελληνικών θέσεων, προτίμησε τις (γνωστές στην ελληνική γνώμη) γενικολογίες στα κρίσιμα ζητήματα, απέκρυψε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει σήμερα η ελληνική εξωτερική πολιτική. Ετσι, οι Ελληνες πολίτες πληροφορήθηκαν πολύ περισσότερα και ενδιαφέροντα πράγματα απ' το στόμα του Αμερικανού προέδρου. Χαρακτηριστικό αυτού που συνέβη είναι το ότι την επόμενη ημέρα, οι αναλυτές της εξωτερικής πολιτικής, με τα λεχθέντα απ' τον κ. Κλίντον ασχολήθηκαν και όχι με κάτι ενδιαφέρον απ' τα όσα ανέφερε ο κ. Σημίτης.
Ο,τι κι αν λέει ή νομίζει, όμως, η κυβέρνηση, η ώρα της αλήθειας πλησιάζει. Στο Ελσίνκι και στη Ν. Υόρκη κάποιες σοβαρές εξελίξεις δεν θα είναι δυνατόν να κρυφτούν από κανέναν.
|
| |
