ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ (25-11-99)

Καινούργιες λίστες...

Αν χαρακτηρίζει κάτι τους τηλεοπτικούς διάλογους αυτή την εποχή είναι η επιστροφή των πολιτικών. Εκεί που τους είχαν εκτοπίσει οι ηθοποιοί των σίριαλ και οι καλλιτέχνες των σόου, άρχισαν σιγά σιγά να ανακαταλαμβάνουν το έδαφος. Είναι νωρίς ακόμη για να πει κανείς με βεβαιότητα αν απλώς εξαντλήθηκε ο κατάλογος με τους καλλιτέχνες και δεν παρουσιάζει πλέον ενδιαφέρον η τυποποιημένη χαριτωμενιά, που περιφέρεται από σαλονάκι σε σαλονάκι εκφράζοντας απόψεις επί παντός του επιστητού κι επομένως έχει ανανεωθεί το ενδιαφέρον για πολιτική αντιπαράθεση με κανονικούς πολιτικούς. Ισως όμως ήρθε η ώρα να συνειδητοποιήσει το τηλεοπτικό θέαμα πως υπάρχει πραγματική ανάγκη για πολιτικό λόγο και πως τα προβλήματα πλέον είναι τόσο σοβαρά, που κανείς δεν αντέχει πλέον αυτήν την ανεύθυνη φλυαρία, που δεν έχει άλλο σκοπό από τη διασκεδαστική εκτόνωση συναισθημάτων. Μμμμμ! πολύ σημαντική η είδηση για την πιθανή απόπειρα δολιοφθοράς στο αυτοκίνητο της συζύγου του αοιδού κ. Αδαμαντίδη. Τόσο σημαντική, που ένα τέταρτο είχε τον δικηγόρο της κυρίας στο τηλέφωνο ο κ. Ευαγγελάτος και τον πίεζε να του πει σε ποιον πέφτουν οι υποψίες, διότι πριν από μερικούς μήνες πάλι είχε γίνει θέμα η επίθεση γνωστής κυρίας των τηλεοπτικών σαλονιών και αισθήματος του κ. Αδαμαντίδη στον μάνατζέρ του για μυστηριώδεις λόγους. Αλλά όχι, όχι, οι υποψίες δεν πέφτουν στην κυρία πρώην αίσθημα. Και πού πέφτουν; Τι να σας πω. Πολύ σοβαρό ζήτημα αυτό και περιμένω με αγωνία τη συνέχεια. Τι δεν είχαμε δει από την επίσκεψη Κλίντον, τι μας ξέφυγε, πώς δένει τα κορδόνια των παπουτσιών του, ίσως, πώς ξύνεται όταν τον τρώει η πλάτη του, ε, να, αυτά δεν προλάβαμε να τα μάθουμε, γιατί όλα τα υπόλοιπα, μα όλα τα υπόλοιπα, ώς και πώς ήταν η προεδρική σουίτα του «Ιντερκοντινένταλ» αφού έφυγε το προεδρικό ζεύγος, κι αυτό το είδαμε σε έναν φετιχιστικό παροξυσμό στον οποίο επιδόθηκαν οι τηλεοπτικές κάμερες με αυτήν την επίσκεψη. Τέσσερις ημέρες μετά την αποχώρηση και ακόμη αναζητούνται τα ίχνη από το συντομότατο πέρασμά του και δεν εννοώ στην πολιτική σκηνή, που είναι και το πιο λογικό, αλλά στις μοκέτες του «Ιντερκοντινένταλ». Αυτή η ηλεκτρονική ειδωλολατρία, πάντως, ελληνικής καταγωγής δεν είναι, έρχεται από την πέραν του Ατλαντικού όχθη.

Γράφει η Πόπη Διαμαντάκου