Εξαχρείωση
Η αποκορύφωση της χυδαιότητος τηλεοπτικών εκπομπών -με τις οποίες ασχολείται πλέον το πανελλήνιο, αν και κυρίως από «γαργαλιστική» σκοπιά- δεν θα πρέπει να συσκοτίσει ή να υποβαθμίσει το θέμα των πολιτικών ευθυνών για τον πλήρη εκτραχηλισμό της καταστάσεως. Πολιτικές ευθύνες όντως υφίστανται και μάλιστα μεγάλες, ανεξαρτήτως του αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με τις εκτιμήσεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως Κ. Καραμανλή ότι η στάση της κυβερνήσεως έναντι του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, η οποία έχει οδηγήσει στην παραίτηση των δύο τελευταίων προέδρων του, συνιστά τακτική «χειραγωγήσεως», μέσω της οποίας «επιχειρεί να θέσει το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο υπό κυβερνητικό έλεγχο» ή ότι «η κυβέρνηση εκτιμά πως η ασυδοσία και η αδιαφάνεια στον τόσο κρίσιμο αυτό χώρο, τον ευαίσθητο για τη λειτουργία της Δημοκρατίας, τη βολεύει». Ενδεχομένως το θεμελιώδες σφάλμα να είναι μία ακόμη επανάληψη του «προπατορικού» πολιτικού αμαρτήματος που απαντάται σε όλους τους τομείς του ελληνικού δημοσίου βίου: Κάθε νέος θεσμός εισάγεται καθυστερημένα και πρόχειρα, οι συντελεστές του αφήνονται κυριολεκτικά ασύδοτοι να διαμορφώσουν «ντε φάκτο» τους όρους λειτουργίας και εκ των υστέρων επιδιώκεται να διαμορφωθεί το πλαίσιο κανόνων το οποίο, βεβαίως, συνηθέστατα αδυνατεί να χαλιναγωγήσει τα ήδη διαμορφωμένα διαπλεκόμενα συμφέροντα. Αυτό φυσικά έγινε και με τα ιδιωτικά ραδιοτηλεοπτικά μέσα. Επιπροσθέτως, όμως, οι χειρισμοί της κυβερνήσεως αποσκοπούν εμφανώς στον προσδιορισμό ιδιοτελούς κομματικού οφέλους. Ουδείς αμφισβητεί ότι η κυβέρνηση έχει οδηγήσει σε παράλυση την εν μέρει ανεξάρτητη αρχή του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, πράγμα που γεννά υποψίες ότι έτσι επιδιώκει την άμεση διαπραγμάτευση με τους ιδιοκτήτες ΜΜΕ. Το γεγονός δε ότι παραμένει σε εκκρεμότητα το θέμα της χορηγήσεως των εκ του νόμου προβλεπομένων αδειών, καθιστά όλα τα τηλεοπτικά κανάλια ομήρους της κυβερνήσεως, αφού, θεωρητικώς, απειλείται ανά πάσαν στιγμήν, το ενδεχόμενο διακοπής της λειτουργίας τους, κατόπιν κυβερνητικής αποφάσεως. Τον ίδιο στόχο υπηρετεί και η διατήρηση εκ μέρους του υπουργού Τύπου σε εκκρεμότητα της δι' υπουργικής υπογραφής επικυρώσεως προστίμων ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων δραχμών, τα οποία έχει ήδη επιβάλει το ΕΣΡ. Διά των μεθόδων αυτών, η κυβέρνηση οπωσδήποτε επιτυγχάνει την ευνοϊκή αντιμετώπισή της από πληθώρα ραδιοτηλεοπτικών μέσων. Μακροπρόθεσμα, όμως, αυτή η τακτική ανεντίμου πολιτικής συνδιαλλαγής υποθάλπει ένα γενικότερο κλίμα διαφθοράς και καταπτώσεως των θεσμών και των ηθών, απότοκος του οποίου είναι και οι προαναφερθείσες εκπομπές τηλεοπτικής αθλιότητος. Η κυβέρνηση οφείλει, εν πάση περιπτώσει, να συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι ανεκτό, εν ονόματι του οφέλους των μελών της ή του ΠΑΣΟΚ, να ωθεί το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας στον ηθικό και πολιτικό εκφυλισμό, ο οποίος μακροπρόθεσμα υπονομεύει την επίτευξη οιουδήποτε εθνικού στόχου.