Καλό... millennium
(ελληνοπρεπώς)
Το άρθρο του συνεργάτη σας κ. Αντώνη Καρκαγιάννη με τίτλο «Ψευτο-millennium» μας δημιουργεί κρίσιμα ερωτήματα:
Συγκεκριμένα:
1. Οι σκαλωσιές και οι εξέδρες που έχουν στηθεί στους πρόποδες του λόφου του Φιλοπάππου και όχι στην Ακρόπολη -εκτός κι αν ο κ. Καρκαγιάννης θεωρεί ότι οι σκαλωσιές των έργων στερέωσης του ναού της Αθηνάς Νίκης πάνω στην Ακρόπολη θα χρησιμοποιηθούν για τις εκδηλώσεις της υποδοχής του νέου χρόνου- έχουν εγκριθεί από όλα τα αρμόδια και αποδεδειγμένης ευαισθησίας συμβούλια ειδικών ως μη θίγοντα την Ακρόπολη και έχουν επιλεγεί με αυτό ακριβώς το κριτήριο. Ο κ. Καρκαγιάννης διαθέτει μεγαλύτερη ευαισθησία από αυτούς που εδώ και χρόνια ασχολούνται με την προστασία των μνημείων;
2. «Η πιο κραυγαλέα, βροντώδης, υπερφίαλη και χυδαία γκλαμουριά» και η «αγοραία γιορτή» είναι ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μάνος Χατζιδάκις, το Αξιον Εστί του Οδυσσέα Ελύτη, οι φωνές των παιδιών στον Εθνικό Υμνο, η ελληνική δημοτική μουσική, η ελληνική λαϊκή μουσική ή η ελληνική ροκ μουσική; Γιατί αυτά περιλαμβάνει ο εορτασμός που ετοίμασε το υπουργείο Πολιτισμού για την υποδοχή του 2000.
3. Κι όσο «για το δείπνο σε παρακείμενο τουριστικό εστιατόριο» δεν είναι καλύτερη και σεμνότερη η επιλογή αυτού του χώρου, του μόνου που κατά παράδοση φιλοξενεί όσους θέλουν να απολαύσουν την Ακρόπολη, από την επιλογή μιας πιο λαμπερής και κεντρικότερης αίθουσας της Αθήνας;
4. Πέρα από τις σοβαρές αντιρρήσεις που έχει ο κ. Καρκαγιάννης για τη σωστή ημερομηνία αλλαγής της χιλιετίας, η χώρα μας δεν μπορεί να λείψει από το διεθνή εορτασμό. Και ρωτάμε: αλήθεια πού και πώς θα γιόρταζε η Ελλάδα την έλευση του 2000 αν όχι στην Ακρόπολη με ύμνους από 1.000 χορωδούς και στη συνέχεια με μια γνήσια ελληνική γιορτή;
Εκ μέρους της Οργανωτικής Επιτροπής
Απάντηση: Πράγματι, μη δυνάμενος να ξεχωρίσω καν το ναό της Αθηνάς Νίκης, οι σκαλωσιές (άλλως ικριώματα) των έργων στήριξης θα μπορούσαν να με παρασύρουν, λόγω άγνοιας, σε διασκεδαστικές συγχύσεις και παρεξηγήσεις. Ευτυχώς, είχα την πρόνοια να αναφερθώ στις σκαλωσιές, φωτογραφία των οποίων δημοσίευσαν όλες οι εφημερίδες και οι οποίες, κατά την ευαισθησία ειδικών Συμβουλίων πολιορκούν μεν την Ακρόπολη, αλλά δεν τη θίγουν.
Ασφαλώς ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μάνος Χατζιδάκις, το Αξιον Εστί του Οδυσσέα Ελύτη (όχι ο ίδιος;) και πολλοί άλλοι είναι η δόξα της νεότερης Ελλάδος, την οποία, μάλλον από ατύχημα, καλείται να διαχειρισθεί η ως άνω Επιτροπή και η κ. Ελισάβετ Παπαζώη! Τι να κάνουμε αυτή είναι η ζωή, γεμάτη ατυχήματα. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος αν ο επιχειρούμενος αχταρμάς με τον Εθνικό Υμνο, τη δημοτική μουσική, τη λαϊκή μουσική και την «ελληνική» ροκ μουσική θα κατακτήσει την ίδια δόξα. Ας το ευχηθούμε...
Αν το πρόβλημά σας, κύριοι της Επιτροπής ήταν να επιλέξετε μεταξύ του «τουριστικού εστιατορίου» και μιας άλλης «πιο λαμπερής και κεντρικότερης αίθουσας», ομολογώ ότι δεν μπορώ να σας βοηθήσω γιατί ποτέ δεν το σκέφθηκα έτσι. Νόμιζα ότι είχατε να επιλέξετε μεταξύ του «τουριστικού εστιατορίου» και του τίποτα και ήθελα απλώς να σας προτείνω το δεύτερο (που είναι και ολιγότερο δαπανηρό). Δεν είχα φαντασθεί καν τα τόσο φιλόδοξα διλήμματά σας...
Σας καταλαβαίνω και σας συμμερίζομαι ότι «η χώρα μας δεν μπορεί να λείψει από το διεθνή εορτασμό», ποτέ δεν έλειψε από κανένα διεθνές καρακατσουλιό! Αλλά δεν μπορώ να δεχθώ τη μεγάλη τιμή των σοβαρών αντιρρήσεων «για τη σωστή ημερομηνία αλλαγής της χιλιετίας». Η τιμή των αντιρρήσεων δεν ανήκει στην ταπεινότητά μου, αλλά στο Βασιλικό Αστεροσκοπείο του Γκρίνουιτς!
Και έρχομαι στο ουσιαστικότερο μέρος της επιστολής σας αγαπητοί και άγνωστοι κύριοι της Επιτροπής: Ρωτάτε «πώς θα γιόρταζε η Ελλάδα την έλευση του 2000 αν όχι στην Ακρόπολη με ύμνους από 1.000 χορωδούς και στη συνέχεια... με μια γνήσια ελληνική γιορτή». Είναι πράγματι συγκινητική η φροντίδα σας για την Ελλάδα, αλλά και πάλι θα σας πρότεινα: Με τίποτα! Με τίποτα και προπαντός όχι με γιορτή που, κατά δήλωσή σας, θα είναι... ελληνική. Δεν θέλω να σας θίξω, αλλά αυτό μου θυμίζει τους γραφικούς εκείνους τύπους, που θέλησαν και εκείνοι να τονώσουν την «ελληνικότητά» μας... με αναπαράσταση της Ναυμαχίας της Σαλαμίνας! Αγαπητοί μου! Στα 2000 χρόνια που υποτίθεται ότι πέρασαν από τη Γέννηση του Ιησού, γνωρίσαμε πολλές μορφές συντεταγμένης ή διατεταγμένης χαράς και γιορτής, στις οποίες αυθορμήτως συμμετείχε ο λαός. Τι να σας πρωτοθυμίσω, τη ρωμαϊκή αρένα, τον βυζαντινό ιππόδρομο, το στάδιο της Νυρεμβέργης ή το δικό μας Καλλιμάρμαρο σε εντελώς πρόσφατες εποχές. Είναι άπειρες οι μορφές της «χαράς και της γιορτής» που κατά καιρούς υπηρέτησαν την κουφότητα, αλλά και τη δολιότητα της εξουσίας. Με συγχωρείτε που, ελλείψει άλλων επιχειρημάτων, θα καταφύγω στον έσχατο λαϊκισμό και θα σας πληροφορήσω (προφανώς το αγνοείτε) ότι γύρω από την Ακρόπολη περιφέρονται 500.000 άνεργοι. Και γιατί δεν αφήνατε τη δύστυχη Ακρόπολη στο ειδωλολατρικό της παρελθόν, γιατί θέλετε ντε και καλά να της αλλάξετε την πίστη (και τον αδόξαστο) και να την εκχριστιανίσετε; Καλό... millennium, αγαπητοί μου.
Του ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΡΚΑΓΙΑΝΝΗ