Ελληνικό «Μιλένιουμ»
Εκατοντάδες εκατομμύρια τηλεθεατών ανά την υφήλιο εντυπωσιάστηκαν βαθύτατα από το υπερθέαμα της Ακροπόλεως τη νύκτα της Πρωτοχρονιάς, λίγα λεπτά πριν και μετά την έλευση του 2000. Μεγάλα διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα παρέτειναν κατά πολύ τον χρόνο παρουσιάσεως των εορταστικών εκδηλώσεων των Αθηνών, αναγνωρίζοντας εμπράκτως την επιτυχία της συλλήψεως και εκτελέσεως αυτού του προγράμματος. Ουδείς εφείσθη συγχαρητηρίων προς τη χώρα μας και δη σε έναν παγκόσμιο τηλεοπτικό μαραθώνιο, ο οποίος, εκ της φύσεώς του, ενείχε το στοιχείο της αμέσου συγκρίσεως με τους αντίστοιχους εορτασμούς των «γραφικότερων» αλλά και των ισχυροτέρων κρατών του πλανήτη. Είναι προφανές ότι οι σκηνοθετικές ανάγκες της τηλεοράσεως επέβαλαν αισθητικές υπερβολές, οι οποίες αφίστανται της αρχαίας ελληνικής αντιλήψεως περί της λιτότητος ως θεμελιώδους χαρακτηριστικού του κάλλους, κορυφαίο δείγμα της οποίας είναι ο ίδιος ο Παρθενών. Πιθανότατα, διαφορετικές θα ήταν οι προδιαγραφές και απαιτήσεις, εάν ο εορτασμός απευθύνετο μόνον προς το ελληνικό κοινό. Δεν ήταν, όμως, αυτό το ζητούμενο. Αντιθέτως, ο συντονισμός από το BBC των αντιστοίχων εορταστικών προγραμμάτων 60 χωρών δημιουργούσε ένα παγκόσμιο τηλεοπτικό κοινό εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων, φορέων διαφορετικών αντιλήψεων και προτύπων πολιτιστικών αξιών. Εντός αυτού του πλαισίου ώφειλε να «ανταγωνισθεί» η χώρα μας από τη στιγμή που ορθώς απεδέχθη αυτόν τον «αγώνα», αποβλέποντας στην αξιοποίηση μιας μοναδικής ευκαιρίας προβολής της στα πέρατα της οικουμένης με τρόπο άμεσα καταληπτό από το παγκόσμιο κοινό, εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, αλλά και στο πλαίσιο της μεγάλης αλλά επίζηλης τουριστικής της φήμης. Υπό το πρίσμα αυτό, ευστοχότατη ήταν, ως έρεισμα προβληματισμού, η επισήμανση του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κ. Στεφανόπουλου ότι «πέραν του στόχου της τελετής να αναδειχθεί ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός, οι σύγχρονοι Ελληνες οφείλουμε να μη μείνουμε μόνο κληρονόμοι, αλλά να γίνουμε αληθινοί συνεχιστές του». Με τα δεδομένα αυτά, τα οποία, εκτός της διεθνούς απηχήσεως και επιτυχίας υποδηλώνουν και ορισμένες επιφυλάξεις ως προς την υπέρβαση του ελληνικού «μέτρον άριστον», εκτιμάται, αξιολογείται και κρίνεται η όλη παρουσία μας στο «παγκόσμιο Μιλένιουμ»...