.

ΣΧΟΛΙΟ Του ΣΤΑΜΟΥ ΖΟΥΛΑ (05-01-00)

Ανδροκρατία και πολιτική

«Οι άνδρες ό,τι ήταν να δώσουν το έδωσαν. Είναι καιρός να παραμερίσουν και να δώσουν το βήμα της πολιτικής και της εξουσίας στις γυναίκες». Αυτό διακήρυξε η υπερυπουργός Εσωτερικών, Δημοσίας Διοικήσεως και Αποκεντρώσεως κ. Βάσω Παπανδρέου προχθές, κόβοντας την πρωτοχρονιάτικη πίτα του τομέως γυναικών του ΠΑΣΟΚ. Κατηγόρησε επίσης το ΠΑΣΟΚ ως το χειρότερο κόμμα από την άποψη εκλογής γυναικών, απαιτώντας η εκπροσώπηση αυτή όχι μόνον να διπλασιασθεί, αλλά να πολλαπλασιασθεί. Το πρόβλημα, όμως, της πράγματι μικρής παρουσίας γυναικών στην ελληνική πολιτική δεν οφείλεται στους άνδρες, αλλά στις γυναίκες. Είναι γνωστό και διαπιστωμένο ότι οι γυναίκες ψηφοφόροι, καίτοι υπερβαίνουν το 50% του εκλογικού σώματος, σε μικρό ποσοστό εμπιστεύονται υποψήφιες του φύλου τους. Πιθανότατα, δε, και η εκλογική δύναμη της κ. Βάσως Παπανδρέου οφείλεται περισσότερο στην προτίμηση ανδρών ψηφοφόρων παρά γυναικών. Ας προστεθεί, επίσης, ότι το φαινόμενο δεν είναι μόνον ελληνικό αλλά διεθνές. Το λογικό συμπέρασμα είναι, λοιπόν, ότι -καλώς ή κακώς- η μεγάλη πλειοψηφία των γυναικών απανταχού του κόσμου θεωρεί ότι ο ρόλος και η ιδιότητα του πολιτικού δεν προσιδιάζει ισότιμα στα δύο φύλα. Και κατά δημοκρατικότατο τρόπο προκύπτει η ανισοτιμία υπέρ των ανδρών. Οπως σε άλλα επαγγέλματα έχει επέλθει αξιοκρατικώς η ισοτιμία των δύο φύλων, ή έχει επικρατήσει σε αρκετά και η υπεροχή των γυναικών. Υπάρχουν πολιτικοί τομείς που απαιτούν ευαισθησία, ευελιξία, διαίσθηση κ.ά. χαρακτηριστικά που υπερισχύουν στη γυναικεία φύση. Ωστόσο, το μεγαλύτερο πεδίο της πολιτικής φαίνεται ότι απαιτεί τόλμη, πυγμή, αποφασιστικότητα, ακόμη και σκληρότητα, δηλαδή ιδιότητες στις οποίες φύσει, τουλάχιστον, υπερέχει το ισχυρό φύλο. Δεν είναι τυχαίο ότι μια από τις επιφανέστερες γυναίκες πολιτικούς του αιώνα μας, η πρώην πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας Μάργκαρετ Θάτσερ, την οποία εγνωσμένως θεωρεί ως πρότυπο και η κ. Βάσω Παπανδρέου, ονομάσθηκε «σιδηρά κυρία». Προφανώς για να καταδειχθεί ότι ως πολιτικός ξεπέρασε ορισμένα χαρακτηριστικά, που την κατατάσσουν στο ασθενές φύλο. Κάπως, έτσι, πρέπει να έχουν τα πράγματα. Δεν φταίει για όλα η «επικυριαρχία», η «καταπίεση» και η «καταδυνάστευση» που καταλογίζονται στο ισχυρό φύλο. Ούτε πιστεύουμε, ευτυχώς, ότι η κ. Βάσω Παπανδρέου έχει ποτέ κυριευθεί από το σύνδρομο της κατατρεγμένης και της παραγκωνισμένης πολιτικού από τους άνδρες συναδέλφους της. Με την άποψη του γράφοντος θα συμφωνούν ασφαλώς και οι κ. Γιώργος Φλωρίδης και Λεωνίδας Τζανής.
(Σημ. Συντ. Επειδή οι περισσότεροι αναγνώστες είναι πιθανόν να μη γνωρίζουν τους δύο παραπάνω κυρίους, πρέπει να διευκρινίσουμε ότι είναι υφυπουργοί Εσωτερικών, Δημοσίας Διοικήσεως και Αποκεντρώσεως, υπό την εποπτεία της κ. Βάσως Παπανδρέου...)