Διοίκηση δήμων
Η κατ' έτος επαναλαμβανόμενη διαμάχη περί του πραγματικού ύψους των εκ του κρατικού προϋπολογισμού διατιθεμένων κονδυλίων προς τους δήμους, εγείρει και εφέτος το αενάως επίκαιρο θέμα της διοικήσεως των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοικήσεως. Συνήθως οι δήμοι αρέσκονται στην προβολή οικονομικών αιτημάτων και στη διεκδίκηση μεγαλύτερης διοικητικής αυτοτέλειας, αιτιολογούντες την «κακοδαιμονία» και τη συνήθη οικονομική καχεξία τους ακριβώς στη μη εκπλήρωση των απαιτήσεών τους. Αναμφισβητήτως, πόρρω απέχουμε από την ολοκλήρωση εκ μέρους της πολιτείας των μέτρων απαλλαγής των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοικήσεως από περιττά γραφειοκρατικά δεσμά, κατάλοιπα αντιλήψεων παρωχημένων εποχών, συνεπεία των οποίων όντως ανακύπτουν εμπόδια κατά την επιτέλεση του έργου των δημοτικών αρχών. Δεν είναι δυνατόν, όμως, να παραβλεφθεί το γεγονός, ότι και η πλειοψηφία των τοπικών αρχόντων δεν δείχνει να έχει κατανοήσει πως μόνον διά της ασκήσεως χρηστής και αποτελεσματικής διοικήσεως θα επιτευχθεί η αξιοποίηση και καταξίωση των αυξημένων αρμοδιοτήτων, οι οποίες έχουν ήδη εκχωρηθεί στους ΟΤΑ. Αντιθέτως, δεν απουσιάζουν τα παραδείγματα δήμων, οι οποίοι ερμηνεύουν τις αρμοδιότητες αυτές απλώς ως δυνατότητα καταχρηστικής επιβολής υπέρογκων αυξήσεων τελών, πολλαπλασίων του πληθωρισμού, προκειμένου να καλυφθούν ανάγκες που προκύπτουν λόγω κακής διαχειρίσεως. Ουδείς αμφισβητεί την ανάγκη παραγωγής κοινωνικού έργου εκ μέρους των ΟΤΑ και ως εκ τούτου ουδείς υποστηρίζει την εφαρμογή της ανταποδοτικότητος ανά τομέα. Εν συνόλω, όμως, οι δήμοι δεν είναι νοητό να αφίστανται της αρχής εξισώσεως των εξόδων προς τα έσοδά τους, ή τουλάχιστον να τείνουν προς αυτήν. Πολύ περισσότερο που τα πεπραγμένα αρκετών δημοτικών αρχών αποδεικνύουν ότι εντός του υφισταμένου πλαισίου είναι απολύτως εφικτή, ως συνέπεια συνετής διοικήσεως, η επίτευξη ανθηρής οικονομικής καταστάσεως. Αρκεί το πάθος δημιουργικότητος και προσφοράς κοινωνικού έργου να συνδυάζεται με την παράκαμψη των εύκολων λύσεων του δανεισμού και της καιροσκοπικής χρησιμοποιήσεως πόρων για σκοπούς αλλότριους από αυτούς για τους οποίους διατίθενται. Αλλωστε, μόνον διά της εμφανίσεως αποτελεσμάτων αναδεικνύονται με μη αμφισβητήσιμο τρόπο τα πραγματικά προβλήματα της Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, ενώ ταυτοχρόνως ο λόγος των δημάρχων αποκτά πολύ μεγαλύτερο βάρος και πειστότητα, αφού η χρηστή διαχείρισή τους αποστομώνει οιονδήποτε θα επιχειρούσε να εμφανίσει τα αιτήματά τους όχι ως θέσεις υπευθύνων τοπικών αρχόντων, αλλά ως θέσεις κινημάτων πολιτικής διαμαρτυρίας.