ΣΤΑΣΕΙΣ (07-01-00)
Προσαρμογή	Ομολογώ πως είναι συναρπαστική η ικανότητα των πολιτικών, ανεξαρτήτως εθνικότητας και ιδεολογίας, να επιβιώνουν σε οποιοδήποτε κλίμα, να εξέρχονται νικητές (ή τουλάχιστον να νιώθουν οι ίδιοι έτσι) την ώρα που τα πάντα μαρτυρούν τη συντριβή τους, να προβάρουν άλλον εαυτό ανάλογα με την κάμερα που καταγράφει το λόγο τους, να αυτοαναιρούνται με ρυθμό που θα τρέλαινε και τον πιο εξελιγμένο ηλεκτρονικό υπολογιστή. Δύο καλά δείγματα αυτής της απίστευτης ικανότητας προσαρμογής, που θα τη ζήλευε ο Δαρβίνος, μας προσφέρει η ύλη των ημερών. Το πρώτο σχετίζεται με τις αλλεπάλληλες δημοσκοπήσεις και την «ερμηνεία» τους από τους ενδιαφερόμενους κομματικούς άρχοντες. Κάθε κόμμα, λοιπόν, εξαρτά την εμπιστοσύνη του στην εγκυρότητα της σφυγμομέτρησης από τη θέση που καταλαμβάνει το ίδιο, από το ποσοστό που του αποδίδεται. Ακόμη όμως κι αν τα «αποτελέσματα» του γκάλοπ τους εμφανίζουν υπολειπόμενους, αποσπούν αισιοδοξία από μετρήσεις δευτερευούσης σημασίας ή ανακαλύπτουν ότι χάνουν μεν σε ποσοστό, υπερτερούν όμως σε «αέρα νίκης» ή σε «πιθανότητες αποτελεσματικής αντεπίθεσης». Ετσι μένουν όλοι ικανοποιημένοι, κι αυτό είναι πολύ καλό για την ψυχική τους υγεία, πιθανόν και για τη δική μας, γιατί είναι ευχάριστο να διαθέτει κανείς χαμογελαστούς ηγέτες. Το δεύτερο δείγμα το προσφέρουν οι «αμετακίνητα» εναλλασσόμενες θέσεις των δύο μεγάλων κομμάτων για το χρόνο των εκλογών. Οταν η Νέα Δημοκρατία επεδίωκε εκλογές την άνοιξη, οι άνθρωποί της διάβαζαν μανιωδώς τα άπαντα απάντων των σοφιστών για να ανακαλύψουν τεχνάσματα που να δικαιολογούν τη αρνητική στάση τους απέναντι σε έναν πρόεδρο σχεδόν ομόφρονά τους, οι δε του ΠΑΣΟΚ τους κατηγορούσαν ότι θέτουν εν κινδύνω την οικονομική πορεία της χώρας, την ένταξή της στην ΟΝΕ και λοιπά βροντερά. Τώρα που άλλαξε το τοπίο, επειδή άλλαξαν οι απόψεις, εκείνοι που επιχειρηματολογούν υπέρ των πρόωρων εκλογών είναι οι έως χθες αρνητές τους, οι του ΠΑΣΟΚ, ενώ όσοι τις διεκδικούσαν, οι της Ν.Δ., ισχυριζόμενοι ότι διαφορετικά η χώρα θα κατακρημνιζόταν, τώρα μετρούν τον γκρεμό και τον βρίσκουν γύρω στο ένα-ενάμισι μέτρο. Ο κ. Βενιζέλος λ.χ., σε μία από τις προσφιλείς του επιδείξεις δικανικής ικανότητας, απεφάνθη πως είναι «δημοκρατικά θεμιτό» για ένα κόμμα να κηρύξει πρόωρες εκλογές, εφόσον έτσι ωφελείται η πατρίδα κ.τ.λ. Προφανώς άλλη πατρίδα είχε υπόψη του και αυτός και οι συγκυβερνήτες του όταν βροντοφώναζαν πως οι εαρινές εκλογές θα φέρουν χειμώνα στη χώρα. «Δύο σε μία» λοιπόν η πατρίδα. Ή και παραπάνω... Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΠΟΥΚΑΛΑ