Πρώτα η νίκη, τα δυσάρεστα αργότερα...
|
Τα εορταστικά «υπερ-θεάματα» για το «Μιλένιουμ» ανήκουν στο παρελθόν, η Ακρόπολη των Αθηνών φώτισε την οικουμένη προς μεγάλη χαρά και υπερηφάνεια όλων μας και ήδη επιστρέψαμε στα γνωστά (Σοφοκλέους, ΟΝΕ, γκάλοπ και εκλογολογίες). Βεβαίως, δεν περιμένει κανένας Ελληνας πολίτης ότι στο ορατό μέλλον πρόκειται να προσφέρει η χώρα μας κανένα υπερ-θέαμα στη διεθνή κοινότητα ούτε ότι διαθέτει κάποιους προβολείς ικανούς να φωτίσουν την οικουμένη για κάποιο συγκεκριμένο λόγο. Ομως, μια και γίνεται τόσος λόγος για το ελληνικό μέλλον στη μετα-ΟΝΕ περίοδο, που ολοένα και πλησιάζει, γιατί δεν μπαίνουν στον κόπο οι διεκδικητές της εξουσίας για την επόμενη τετραετία να απευθυνθούν εγκαίρως με κάποια ειλικρίνεια στους πολίτες, τις ψήφους των οποίων τόσο λαχταρούν να εισπράξουν;
Εως τώρα οι δύο «μονομάχοι» προβάλλουν -και τίποτε δεν επιτρέπει την πρόβλεψη ότι αυτό θα αλλάξει προεκλογικώς- ο ένας τα σπουδαία επιτεύγματά του στην προοπτική ενός λαμπρού εθνικού μέλλοντος χάρη στα μεγάλα έργα του και ο άλλος τους τίτλους των θεμάτων που αποτελούν προβλήματα για τον τόπο και τα οποία αυτός πρόκειται να θεραπεύσει.
Κάθε πλευρά αποκρύπτει το γεγονός ότι τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, που διαρκώς πλέον αποδιαρθρώνεται, είναι τεράστια και ότι θα επιδεινωθούν όταν η Ελλάδα, συμμετέχουσα στην ΟΝΕ, θα μπει στον αγρίως ανταγωνιστικό χώρο της ευρωπαϊκής «παγκοσμιοποίησης». Αυτό που μεταφέρουν στους πολίτες οι δύο μεγάλες παρατάξεις εξουσίας της χώρας μας είναι πως είτε με την ακολουθούμενη έως τώρα πορεία είτε με κάποιες «διορθωτικές» παρεμβάσεις όλα μπορεί να πάνε μια χαρά μελλοντικώς. Και, φυσικά, αποκρύπτεται το ότι στην Ευρώπη της συσσώρευσης μη επενδυόμενου χρήματος, της μη-ανάπτυξης και της αυξανόμενης ανεργίας η «παγκοσμιοποίηση» δεν πηγαίνει καθόλου καλά, ότι το σύστημα έχει ήδη δώσει τα πρώτα δείγματα αστάθειάς του και ότι δυναμώνουν ήδη οι φωνές πολλών, οικονομολόγων και πολιτικών αναλυτών, που προειδοποιούν για το ενδεχόμενο ενός κοινωνικού εφιάλτη, αλλά και ενός οικονομικού αδιεξόδου, που θα τίναζαν στον αέρα κάποια στιγμή τη «σταθερότητα» του οικοδομήματος της «παγκοσμιοποίησης» που διευθύνουν τώρα οι ισχυρές δυνάμεις της Δύσης.
Οι τεράστιες δυσκολίες, που περιμένουν τη χώρα μας, καλύπτονται με ωραία λόγια αισιοδοξίας μεγάλης ή με λόγια μιας κριτικής που αγγίζει μόνον την επιφάνεια της πραγματικότητας. Οποια παράταξη και να κερδίσει εντός του έτους τις επόμενες εκλογές, θα αναγκαστεί να αντιμετωπίσει δραματικά προβλήματα στη συνέχεια. Αλλά, βεβαίως, προέχει η εκλογική νίκη, άρα προέχει η προβολή ευχάριστων προβλέψεων ή το πολύ ελαφρώς δυσάρεστων, για τις οποίες δεν πρέπει να υπάρχει, φυσικά, κανένας λόγος μεγάλης ανησυχίας.
|
| |
