Η Ανταλλάξιμη Περιουσία            

            ... και η απίστευτη ιστορία της

του Βλάση Αγτζίδη

Ανταλλάξιμη Περιουσία ονομάσθηκε η περιουσία των μουσουλμάνων που εκδιώχτηκαν από την Ελλάδα με τη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923 και αντιστοιχούσε μόλις στο ένα δέκατο των περιουσιών που εγκατέλειψαν υποχρεωτικά οι Έλληνες στη Μικρά Ασία, τον Πόντο, την Ανατολική Θράκη και την Καππαδοκία. Σύμφωνα με τη Συνθήκη, η περιουσία αυτή έπρεπε να μοιραστεί από το ελληνικό κράτος, το διαχειριστή δηλαδή, στους πρόσφυγες. Όμως ούτε το 17% δεν αποδόθηκε στους δικαιούχους. Το μεγαλύτερο μέρος, με διάφορες μεθόδους, καταχράστηκε από τους πελάτες των κομμάτων εξουσίας, ενώ το ελληνικό κράτος φρόντισε να εξασφαλίσει με διατάγματα την κυριαρχία του επί της περιουσίας. Σήμερα -παρότι ακόμα υπάρχουν αναποκατάστατοι πρόσφυγες από το '22, ενώ και οι Πόντιοι νεοπρόσφυγες από τη Σοβιετική Ένωση δικαιούνται αποζημίωσης ως Μικρασιάτες πρόσφυγες- το ελληνικό κράτος ετοιμάζεται να ρευστοποιήσει τα τελευταία 10.000 ακίνητα προκειμένου να καλύψει τις μαύρες τρύπες του δημόσιου ελλείματος. Η πολιτική αυτή -παράνομη με βάση τη Συνθήκη της Λωζάννης η οποία είναι υπέρτερη οιουδήποτε εσωτερικού διατάγματος- θα εκθέσει σίγουρα την Ελληνική Πολιτεία, ειδικά εάν αποφασίσουν οι προσφυγικές οργανώσεις να καταφύγουν στους διεθνείς δικαιοδοτικούς οργανισμούς. Γιατί δυστυχώς η μέχρι τώρα αντιμετώπιση θυμίζει την αρνητική συμπεριφορά της μεταχιτλερικής Γερμανίας, της Ελβετίας και της Σουηδίας απέναντι στα θύματα των ναζιστικών διώξεων. Το καλύτερο θα είναι να αποδοθούν τα υπόλοιπα της Ανταλλάξιμης Περιουσίας στις προσφυγικές οργανώσεις για να χρησιμοποιηθούν για την αποκατάσταση των νέων προσφύγων και για να εδραιωθούν σοβαροί και μεγάλοι θεσμοί για τη διαιώνιση του ελληνικού πολιτισμού της καθ' ημάς Ανατολής.